Verzamelde gedichten

[p. 1071]

[Hartstochtlijk schreien en treuren.]

*

Hartstochtlijk schreien en treuren.
Schoon kind, klein, voor dichte deuren.
Verwilderd haar; 't kleedje aan scheuren.
Toen schoven daar grendels open.
Toen was 't voorbij; zij verdween.
Storm, om de ziel mee te sleuren.
Slagen, en bitter geween.
Mij bleef de heugnis alleen.
Dwang, steeds opnieuw daar te lopen.
Dwaaltocht met spieden en speuren.
Dwaasheid, zulk vrezen of hopen.
Nimmer herhaalt zich 't gebeuren.
Geen vluchtig uur, eenmaal heen,
geen heet genot, gloed en geuren,
noch dit wreed leed; neen o neen.