Verzamelde gedichten

[p. 1069]

[Daar groet mij de jonge man]

*

Daar groet mij de jonge man
die gister zich tot mij neeg
en huiverde en hijgde en zweeg.
Hij broedt nog op 't zelfde plan.
Hij wil mij nu werklijk spreken.
Ik sta hem gretig te woord.
Hij aarzelt, maar, aangespoord,
laat hij zijn verdriet losbreken.
Er dreigt in zijn fluisterstem
iets als 't begin van een gil.
Ik voel wat hij zeggen wil,
maar 't hapert. Hoe troost ik hem?
Zijn kruisweg: 't bekend verhaal.
De teerheid van schuw verlangen
in strenge zeden gevangen.
't Afgunstig verboden maal.
Begeerte als een boze kwaal
een zwarte schande verborgen:
een dier dat men graag zou worgen
maar 't gromt bij elke ademhaal.
Heb ik eigen innige
belevenissen, haast even
lichtschuw, nu in ruil te geven
aan die half krankzinnige?
Dat wil ik, maar 't blijft bij pogen.
Vol wanhoop ontsnapt hij mij.
Geen echte weerklank mag blijken
als ik zeg: ‘wij zijn gelijken.’
Ik volg 't gedwaal van zijn ogen,
die zien toch alles voorbij.

[p. 1070]

 

't Gesprek maakt een demon vrij

 

die hem naar zijn kamer dwingt

 

en in zijn kamer bespringt.