Verzamelde gedichten

[p. 1067]

[Iberia, golfberijdster]

*

Iberia, golfberijdster
van ouds, heerseres en strijdster,
beschimpt nu en ruwgeschonden,
verkrankt aan verkorste wonden!
Burchten, verpuind neergebroken,
cactussen, distels, ontloken
op doodlijk verdorste gronden.
Wie hier moegeklommen ligt,
nog ziend, met zijn ogen dicht,
herdenkt wreedgewroken zonden,
rijkdom, door oorlog verslonden,
machten, in duister verdoken,
koortsdromen, vermomde spoken,
ketter- en heksengericht.

Een fletse schim zegt: het moet!
Ik zweef, ga langs muren glijden,
aanschouw met wantrouwend gluren
weer 't stadje aan de heuvelvoet:
wel 't zelfde als voor weinig uren
maar nu grauw en zwart van vuren;
dool dwars door koolgruis en roet
een rokig plein tegemoet.
Pronkstaties van 't Heilig Lijden;
versteende processiestoet;
roofridders aan beide zijden;
standbeelden. Banieren sieren
een bouwval uit verre tijden:
een kerk met metalen hoed
waarboven pluimbossen zwieren.

[p. 1068]

 

Ook ginds heeft gevecht gewoed.

 

Espartogras. Weiden. Wieren.

 

Die poel bij die troeble vloed

 

Walmt giftig maar bitterzoet.