Verzamelde gedichten

[p. 1009]

Amnestie voor de Spaanse politieke gevangenen en bannelingen
1962

[p. 1011]

Autobiografie

*

Mijn misdaad is ontzettend
Wijl ik de ziel der mensen
Vervullen wou met sterren.
Dus, achter tralievensters
In bijna twintig winters
Moest ik mijn lentes derven
Gevangen sinds mijn kindsheid,
Gevonnist om te sterven.
Verdorren gaan mijn blaadren
Die 't licht in stenen missen.
Geen schaduw van ‘De Aartsengel
Der Wraak’ toch in mijn aadren:
‘Spanje’ is alleen mijn kreet,
Ontscheurd aan droom van leed.

Naar Marcos Ana