Verzamelde gedichten

[p. 1013]

Iberia
Krans van reisherinneringen
1964

[p. 1014]

 

Der Mensch ist ungleich,

 

ungleich sind die Stunden

 

 

 

Goethe

[p. 1015]

[‘Iberia’, korts begonnen,]

*

‘Iberia’, korts begonnen,
bij toverslag ras voltooid,
ontplooid onder 't nu-of-nooit,
zo roekloos en zo bezonnen;

‘Iberia’, bonte krans,
reisdagboek als dansmuziek,
verdwaaljournaal, droomkroniek,
Spaans duister en Spaanse glans;

wreed minnen, verguizen, dwepen,
gemis, naast rijkdom, onschatbaar.
Tijd, voor geen herhaling vatbaar,
toch thans met één zwaai omgrepen

door wie zweeft op klank, door wie
gewiegd wordt op melodie:
wie wilde golfslag licht beurt,
wie rukwind in wieling rondvoert;

niet voor wie ontwijdt, besmeurt,
kunstwerken op schimpkunst keurt,
wie spijtig naar 't middel speurt
hoe men bezieling de mond snoert,

noch wie trotse of schuchtre schoonheid
ervaart als nuchtre gewoonheid,
wie nooit, waar 't fluistert of stormt,
beluistert hoe 't lied zich vormt.