Verzamelde gedichten

[p. 938]

Balladesk

[p. 939]

[Veel beendren; zandrig delfsel.]

*

Veel beendren; zandrig delfsel.
Een hol, welks waatren wenen.
Een bloemhof langs een rijlaan;
Een woekerweelde uit venen,
Wier praal de gloedstorm droogwoedt;
Waar beelden van sirenen
En tritons bleek terzij staan,
Waar scheemring onder welfse
Van enge strenge boog broedt: -

Een wereld als 't graf,

Doch niet in zijn zwijgen;

Ginds drupt het, pegels af;
Tikken, zuchten en hijgen.

Diep druist een razernij aan.
Met mortel storten stenen.
Steil rekt zich 't hongrig ondier
In ketens, naar 't voorbijgaan
Des heersers, dol van hoogmoed,
Wijl 't hevig door een zonkier
Langs muur en trahes henen
Op donzen vacht beschenen
Uit muil en klauw en oog bloedt.

Hij zwaait kort zijn staf,

Bezweert grimmig dreigen;

Ginds drupt het, pegels af;
Tikken, zuchten en hijgen.