Verzamelde gedichten

[p. 937]

['t Werd meer dan 't lot wou beloven:]

*

't Werd meer dan 't lot wou beloven:
Dit mild geluk, laat-verkregen,
De vree van getwee-doch-één-zijn;
Veel waan, veel bedrog te boven,
Schoon door 't lied van dank en zegen
Menige wanklank nog heenschrijn.
't Verleden zal nimmer sterven,
Zijn weergalm nimmermeer zwijgen,
Doch nieuw, na genot van zwerven
En leed van dorsten en derven,
Na 's werelds woeden en dreigen
Door brandgloed en puin en scherven,
Is deze vreugde: 't verwerven
Dier schatten die niets kan roven,
Dier glans die geen tijd zal doven,
Voor beide even innig eigen.