Verzamelde gedichten

[p. 813]

[Profetes met het gluiprig en bars gelaat -]

*

Profetes met het gluiprig en bars gelaat -
Uw gitaar de vertrouwde van al uw haat -
Gij behekst uzelf, gij behekst uw klein kind
Tot het rilt als een stilstaande wervelwind.

Uit uw hese zang, uw gegilde klacht,
Hijgt het oproer der Eeuwige Hartstochtsnacht;
Haar Geheim dreigt uit uw ogen; uw grijpende handen
Dansen driest op de Storm waar de sterren door branden.

- ‘Liefde, sterk als de dood. IJver, hard als het graf!
Liefde: vurige kolen. Een vlam des Heren!’ -
Zwarte wikster, gij zwijgt. En 't verkrampt begeren
Breekt met een slag over 't snaartuig af.

Doch 't herrijst, even heet, even star en straf:

‘Ze zeggen: “Het vuur wordt as,
En ook de drift moet bedaren.”
En ik zeg: “Waarvoor dient as
Dan om het vuur te bewaren?”

Ze houden me als wijsheid voor:
“Jij moet het vergeten leren.”
En ik zeg, zovaak ik 't hoor:
“Als mij de wormen verteren.”’