Verzamelde gedichten

[p. 782]

[Zwoel was de dag;]

*

Zwoel was de dag;
Dreigend. - Ik lag
Stil; haast in slaap.
Laag, langs de tuin,
Ginds door een geul,
Kolkte de beek
Bruisend voorbij.
Achter hem keek
't Kind van de beul
(Halfnaakte knaap,
Zwart en bronsbruin)
Telkens naar mij.

Riep hij mij toe?
Schimpwoord of groet?
Bonsde mijn bloed
Of klonk zijn voet
Zwaar op de grond?
Moe, doodlijk moe,
Loom, stervensloom,
Loerde ik; verstond
Soms een ver woord:
Scherp, als een mes
Dat wol doorboort.
Leek dit geen droom?

Was ik gewond?
Bracht hij geen fles
Die mijn dorst koelde,
Bitter en zoet? -

[p. 783]

 

Wreed, gloeiend heet

 

Voelde ik zijn mond.

 

Ik duldde en leed,

 

Hij tastte en woelde,

 

Tot plots een koord

 

Vlijmend mij sneed.

 

 

 

Niemand bespeurt

 

Mijn diepe nis

 

Waar hij mij bond,

 

Strak aan een boom,

 

Achter 't wild kleed

 

Van tak en twijgen.

 

Nimmer vermoeid,

 

Wringt zich de stroom,

 

Slingert en sleurt,

 

Juichend en fris:

 

Lest en besproeit

 

Wat geurt en bloeit; -

 

 

 

Eén lange kreet.

 

 

 

Nooit zal hij zwijgen.