Verzamelde gedichten

[p. 760]

[Haar klein, aanminnig lievlingsdier: -]

*

Haar klein, aanminnig lievlingsdier: -
't Fluweel der streep'ge tijgersier,
De droom'ge trots, en de onbestendige
Pupil, in barnsteengeel; -
Zijzelf: - jong kind, nu stil, bij kinds gespeel,
Dan plots vol teedre driften, pril en fier - -
Getweeën, één in eedle zwier!

Bloedanjers wringt ze, en schomling van cameeën,
Om 't zwaar gekroesd zwart haar;
Zingt sombre woorden, vreemd aan haar twaalf jaar.
Een schromplige oude tokkelt zijn gitaar.
Haat, afgunst gromt en dreunt in 't staag misbaar:
Twist; razernij van schendige
Vernielzucht. Vaag en ver gevaar...

Hoor! Liefde's wellust. Koorts of zonnepijnen. -
Traag druilt heur stem; volgt, immer dolend, lijnen
Gelijk de omranding dier ellendige
Rotsmassa's, welke ontroostbaar schrijnen
Of eindloos achter stofdamp asgrauw kwijnen.
Ginds waast een wervelwind; een gier zoekt buit.
Nu sluit zij de ogen; hijgt haar liedren uit;

De tok'laar luistert, slingert klanken, sterkt en stuit
Hun wedren; trilt en beukt, met straf gestaar:
Stuwt weelde en rouw, stuwt vreugde en toorn te gaar,
Gebiedend, heersend, in verkrampt gebaar:...
't Is 't git van 't haar... 't zijn bloemen als robijnen...
Limoensap, rijk, doordringend... gloed van wijnen...

[p. 761]

 

't Zijn stegen... 't zijn de holen der vergetenen...

 

't Zijn trappen, worstlend naar 't inwendige

 

Dier kale ketenen... 't zijn schimmige ravijnen...