Verzamelde gedichten

[p. 629]

V

*

De vrouw zei: 't kind was gestolen
Door de zigeuners, die rovers
Die in grote wagens woonden,
Maar niemand wou dat geloven.
Ze braken haar kasten open,
Ze stapelden rommelhopen
Door 't huis, van onder tot boven.
Ze zochten in haar alkoven,
Haar moestuin, haar appelhoven;
Ze zijn 's avonds weergekomen,
Ze zochten tot in de sloten
En onder de dichte dorens.
Daar was een laag stenen poortje
Met gras en takken er over.
De deur werd er uitgebroken.
Ze keken in diepe holen.
Ze hebben licht aangestoken
En toen zijn ze neergekropen,
Goed-vast aan stevige koorden.
't Gehuil, dat ze telkens hoorden,
Kwam van spoken die ze stoorden.
Ze vonden kisten en dozen
En boeken vol toverwoorden
En ook nog een kleine dode.