Verzamelde gedichten

[p. 508]

XI

*

Achter onheilsklippen
Leef ik bij de stormgod,
Hij, wiens naakte dochters
Dansen boven 't schuim.
Koningskind geboren
Werd ik zelf tot zeemaagd.
Mijn wulps weerloos lichaam
Kust het woedend water.
Hunkrensmoede vissers

Lok ik met mijn treurzang
Naar versteende wolken
Waar de branding weeklaagt;
Lok ik naakt, als alle
Dochters van de stormgod,
Als de winterfeeën
In de witte rouw van
Smetteloze tuinen.
Harde kransen sieren
Mijn besneeuwde blankheid,
En mijn haren krullen
Opwaarts tot een broze
Diadeem van ijzel.