Verzamelde gedichten

[p. 507]

X

*

Toen de Germen boven diepverzwolgen gronden
Zijn geschokte staat bedreigden, toog de heerser
Door een doolgang, die langs kelders eindlijk afstiet
Op een kalkwand; vond verborgen grendels, moeizaam
Te verwrikken; zag de lange trap daarachter
Naar de orakelput zich buigen; hoorde 't graflied
Om zijn vader zachter, immer zachter kermen;
Vroeg de orakelput:

‘Wat wil het krijgslot

Keert het na de dood mijns vaders?’

- - ‘Negen malen

Wendt het, en herwendt zich; daarna komt het
Niemand meer te stade. Want ook Hij
Die dit alles heeft bezield, zweeft heen, gescheiden
Van Zijn lichaam. Tastend naar 't verval der werken
Voelt Hij hoe Zijn beenderen dorren. 't Vroegre Godsvuur
Hangt vergruisd in raadseltekens aan Gerefna's rotsmuur.
Steden, die zich wolkenhoog verhoogden,
Kunnen zich van 't slagveld niet meer voeden:
Slechts de sluipsters, de met bloed gezoogden.
't Land, gespleten onder bittre vloeden,
Onder ongetemde winden,
Kromt zich tegen 't krijgslot in de vuist eens blinden.’