Verzamelde gedichten

[p. 405]

Idool

*

Daar, waar geen profane blikken

Ons bespieden,

Zult gij over mij beschikken

En gebieden;

Uit een houtblok zal 'k u maken,

Noem u Mana;

Mijn geluk zal in u blaken:

't Woest Nirwana

Dat als afschijn van vervlogen

Hartstochtsjaren

Mij door uw gesloten ogen

Aan zal staren.

Met mijn dorst zult gij u lessen:

Levensdroppen

Kleuren rood uw zwarte tressen

Aan hun toppen; -

Tot in u mijn innigst wezen

Wordt herschapen,

Tot uw heul mij zal genezen

Zult gij slapen;

Tot mijn balsems van genade uw

Kleden vlekken

Moet een schaduw met zijn wade uw

Leden dekken.

[p. 406]

 

Voor mijn wellust uw bekoring,

 

Gaaf gesneden;

 

Voor mijn wanhoop uw verhoring

 

Op mijn beden;

 

Met mijn droeve liefdedromen,

 

Traag mij dodend,

 

Zal ik tot uw altaar komen,

 

't Haar u rodend:

 

Rodend met zoetbittre stromen,

 

Mij ontvloeiend,

 

U met mijn verborgen dromen

 

Innig boeiend.

 

 

 

Thans reeds, uit mijn binnenst, stijgen

 

Wierookgiften,

 

Boven 't zinsbetoovrend zwijgen

 

Van mijn driften;

 

Hier zit ik, verdreven koning,

 

Werk met wijding,

 

Wens en eis tot mijn beloning

 

Uw bevrijding,

 

U door dauw van morgendromen

 

Rijk besproeiend,

 

Tot gij rijst, in pracht volkomen,

 

't Slijk ontbloeiend.

[p. 407]

 

Waardig wil ik u vereren,

 

Daarom buig ik, vol begeren

 

Uw beminde naam te leren;

 

Zal de stilte-zelf bezweren

 

Eindlijk naar een stem te zwemen -

 

Zo zal ik uw naam vernemen.