Verzamelde gedichten

[p. 16]

V Zijn ontbranding

*

Uit 's hemels ruim beweegt getik
Door Mars. Het galmen gaat in schrik
Te loor, zoras een reeks kartouwen
De bloed-ster treffend, haar flambouwen
Door bliksems blust. Verwoed ontwaart
Aan 't zwerk de vorstenstad, vol snorren
Of dreunen, duist're monstertorren,
Gesnaveld en gevorkt, bezwaard
Met lood en zwavel. Zuidwaarts braken
De razende vernielers, rood-
Omvederd, nederlaag en dood
Uit vlammen. Met een slag ontwaken
De duist're driften. 's Aardrijks drom
Verstikt haar donderen, die stom
En afgezwakt nog Noordwaarts kraken,
En rukt haar krijgsbuit, knoest bij knoest
Uit sterren saamgeschakeld, woest
En schrikk'lijk. Floers op floers aan flarden,
Houdt heir na heir, tot as gedelgd
Omhuld. Krankzinnig nachtzwart zwelgt
Het gaas, waar staal en gloed aan warden.
De zwaarste slag vergaat. Ontkracht
Zoekt Mars geluk in doodse ellenden,
En rent, waar vergevloden benden
Op sterren schuilgaan, brandt en slacht
Met mokers. Hopeloos gedreven
Door eigen hemelgolf, ontzweven
De Marsbewoners 't zwart gewest
Met eigen bol, en bloedreuk lest
Het vinnig dorsten hunner goden.

[p. 17]

 

Zij drijven, onbewust gevloden

 

Naar 't Milagrat, tot, steil en hoog,

 

De Bakenstad hen toegrijnst, boog

 

En gaanderij ontrollend. Torens

 

En koepels laaien. Spiegels, dorens

 

Of daken, hoornig en gepriemd,

 

Staan uit, waar steenstorm eeuwig striemt

 

En buldert. Knetterende vlagen

 

Van sterren razen. Reuzenkracht

 

Ontwricht haar pijlers traag. Met jagen

 

En jachten overwalmt haar schacht

 

Uit rotsgrond rusteloze lampen

 

Op stad- of strandmuur. Sprietwerk, dwars

 

Geplant, doet plots de komst van Mars

 

Verkonden, daar getril van dampen

 

Het slingert. Een afschuw'lijk sein

 

Knarst. - Hars en koperflitsen schampen

 

Langs 't bits geblakerd schanswerk. Klein

 

En kruipend spoedt een slang door 't klotsen

 

Op d'ijz'ren kust, en plengt bij 't botsen

 

Afgrijs'lijk gif. De Noordermacht,

 

Die zwaait met sikk'len, grijpt wat waande

 

Te staan, eer trilling roodbetraande

 

Spooksteden smoort: Haar bol, bevracht

 

Met steengrond, spleet, alom door gloeden

 

Verscheurd, en lichtgevleugeld spoeden

 

Uit Milagrats versterkte grens

 

Staalmonsters, Mars genakend. - Mens

 

En schim versterven en verstillen

 

Door schrik, zoras de vlammenstroom,

[p. 18]

 

Als tocht in een benauwde droom,

 

Barst met gekrijs en ijs'lijk rillen.