Hekeldichten

Met de aantekeningen der ‘Amersfoortsche’ uitgave

[p. 94]

Waterbel ^a

Het likken der berinnetong
Bootseert aant. allengs 't wanschapen jong,

Den hals, en achterlijf, en hooft,

En pooten: eer men 't naeu gelooft

Ontdekt zich 't oor, dan bek en snuit,
Dan puilen bey zijn oogen uit.

Zoo krijgt dat ongestaltigh aant. vleisch,

Ten leste zijn gedaente en eisch;

En zoo men 't aanzie, heen aant. en weêr,
Het zwijmt aant. zijn moeder: 't is een beer;

Zoo krijght dit dier zijn' eigen naem:

Maer anders sweet aant. de Logenfaem,

Die van een Watergal aant., van Niet,
't Wanschapen giet en weêr hergiet

Van 't een in 't ander harssenvat:

Van elcken blaeskaek houdt het wat:

In 't einde rijst het hoogh en snel,
En wort een bijstre Waterbel aant.,

Gezwollen van vergalde zucht,

Bekoorende aant. een geheele vlucht

Van snaterbekken met geschreeuw,
De Snip en Aekster, Meeuw en Spreeuw,

En bonte kraey, een zot geraes;

Die pikken op dat ydel aes aant.,

Tot dat het berst aen lucht en windt:
En ieder zich bedrogen vint,

En staekt dat misselijk geschal;

Doch al dit spel heeft ook een val aant.;

Het strekt aant. een Vastenavontgrijns aant.,
Gespikkelt met wat logenschijns aant.,

Geverft, besmeert, vernist, vergult

a Uitg. van 1647. Water-bel of verziert aant. gerucht. Mobilitate aant. viget. In de Amersf. uitg. de aanteek.: Dit dicht ontfout de nature der logenfaem.

[p. 95]

 

Met quijl, dat baert en knevel krult.

 

De Logenfaem, aldus begekt,

 

Ontduikt den heldren dagh, en trekt

35

Haer' langen staert van achter in.

 

Zy vaert naer Plutoos hofgezin aant.,

 

En ruimt ons lucht met wint en stank.

 

O, Logenfaem! o valsche klank!

 

Hoe leit gy elk by d' ooren om.

40

De Logen schreeuwt zich zelve stom.

Uitg. van 1647: 36 na.