Hekeldichten
(ca. 1920)–Joost van den Vondel–
Auteursrecht onbekendMet de aantekeningen der ‘Amersfoortsche’ uitgave
Gedachtenis van Desideer Erasmus aant., Rotterdammer.Aan den Heer Peter Schryver
aant..
O hooghgeleerde Schrijver,
Wat quist ge tijt en yver,
Om op te doen
aant. 't geen
levendigh gelijkt
Den grooten Desideer, die niemand wijkt.
5[regelnummer]
Hou op van printeziften aant.,
Een stapel wijze schriften
Is d' afdruk van den helt, die eeuwigh leeft,
En d' aertboôm met de pen verovert heeft.
Zijn pen dreef voor zich heene,
| |
[pagina 4]
| |
10[regelnummer]
Uit Rome en uit Athene
't Barbarisch heir, een' schandelijken hoop,
En oneer van den Kristelijken doop;
De Zieletyrannyen,
Met Gierigheits Harpyen
aant.,
15[regelnummer]
Den woesten Krijgh, de Plompheit, dom en doof,
De Gulzigheit, en 't blinde Bygeloof.
Zijn hant die gaf de mate
Aen * beiderleyen state,
Aen 't weereltlijk en ook aen 't geestlijk hof:
20[regelnummer]
Zy hief de nutte kunsten uit het stof.
De doode graven hooren,
Dat Cicero, herboren
Tot onverzierden
aant. roem van Maes en Rijn,
Den Tyber leert zijn lang verleert Latijn.
25[regelnummer]
Wat jongen en wat ouden
Zijn niet in hem gehouden
aant.!
Een bron van wijsheit vloeit uit zijnen mont,
Den gouden tolk van 't heiligh Nieu Verbont.
De lang bewolkte waerheit
30[regelnummer]
Herschept haer oude klaerheit,
Na roestige
aant. eeuwen, uit dit Hollantsch Licht.
De Doling krijght een schaemroot aengezicht.
Zijn ziele walght van 't werren.
Zy kiest geen' dop voor kerren
aant..
35[regelnummer]
Al wat zy op den vasten grontsteen bouwt,
Is dier gesteent, fijn zilver, en root gout.
Hy sticht vervalle steden
Door Godtgeleerde zeden,
En tempering van wetten, glad hersmeet
40[regelnummer]
Met zijne tong, die diamanten kneet.
Om pais is al zijn bidden.
Voorzichtigh houdt hy 't midden,
| |
[pagina 5]
| |
Daer hier Charybd, en ginder Scylle
aant. bernt.
45[regelnummer]
De Roomsche myterkroone
Haer' allerliefsten zoone
Erasmus stadigh met ontvouwen * schoot,
Miltdadigh tot d' eerwaerdighste ampten noot.
Gekroonde hoofden wenken
aant.
50[regelnummer]
Zijn gunst door hun geschenken
En tittels; maer zijn veder even vry
Om Kristus wraekt gehuurde slaverny.
Geen baetzucht maekt hem eigen
aant.,
Ook zwicht hy voor geen dreigen;
55[regelnummer]
En die zijn kruis omhelzende eere vlught,
Vervult met eere d' ongemete
aant. lucht.
De redelijksten zoeken
Zijn schaduw in zijn boeken,
Waerop de harteknaegster Haet
aant. en
Nijt
60[regelnummer]
Belachelijk haer stompe tanden slijt.
Al is de Rotterdammer
Verlost van 't Kristenjammer,
Zijn troostleer wischt nog veele tranen af.
Godt zegene en bedauw zijn zaligh graf.
|