De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

De CXXXII. Harpzang.^*

Ecce quam bonum, & quam jucundum.

Ay zie, hoe zoet en lieflijck is 't

Dat broeders dus eendraghtigh

Te zamen woonen, zonder twist!

Dat leven rieckt waerachtigh

Gelijck de geur, die 't hart verblijt,

Wanneer d'Aertspriester wort gewijt:^4-6

Gelijck de balssem, die op 't hooft

Van Aron uitgegooten,

* Ps. 132.

4-6 V: Sicut unguentum in capite, vs. 2; B: jucunditatem comparat unguento pretioso, quo ungebatur caput summi Pontificis quod erat odoris suavissimi.

[p. 538]

 

Den allereêlsten geur verdooft,

10

En, in zijn' baert gevlooten,

 

Om hoogh den zoom des kleets besproeit,

 

En lieflijck rieckt, zoo lang die vloeit.

 

Zoo koomt de dauw van Hermon neêr

 

Op Sion 's morgens vloejen:

15

En om deze eendraght wil de Heer

 

Des zegens hen besproejen

 

Met zijnen zegenrijcken geest,

 

En 't leven, dat geen sterven vreest.¹⁸

18 En 't leven: en met een leven.