De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

[p. 528]

De CXXIII. Harpzang.^*

Nisi quia Dominus erat.

Nu volge Jakobs huis mijn' toon:¹

Hadt Godt geen hant geboôn,

En ons gehanthaeft uit zijn' troon,^2-3

Had Godt geen hant geboôn,

En ons gehanthaeft uit zijn' troon,^4-5

Toen ons de menschen overvielen,

Zy hadden levendigh,

Oock zonder Godts ontzigh,⁸

Verslonden lichaemen, en zielen:

Toen hunne gramschap, als een gloet,

Zich tegen ons ontstack,

Zy hadden licht, en met gemack

Ons ingeslickt verwoet,

Gelijck een storm, en watervloet.^12-14

Ons ziel most door een stroom heenstreven:

Ons ziel most door een' stroom,

Schier zonder gront, en boôm,¹⁷

Met groot gevaer van lijf en leven.¹⁸

Looft Godt, die ons, ter noot ontwipt,¹⁹

Niet gaf aen 's haeters tant.

Ons ziel is veiligh zijne hant,

Gelijck een musch, ontglipt,

Des jaegers net en strick ontslipt,

En wy verlost. ons hulp en wapen

Bestaet in Gode alleen,

Die hemel, aerde, zeen

En al de weerelt heeft geschapen.

* Ps. 123.

1 Versta: Nu zegge Israël met mij; V: dicat nunc Israël, vs. 1.

2-3 Deze herhaling is de herhaling van V: Nisi quia Dominus erat in nobis, vs. 1 en 2; geen hant gehoon: niet geholpen.

4-5 Deze herhaling is de herhaling van V: Nisi quia Dominus erat in nobis, vs. 1 en 2; geen hant gehoon: niet geholpen.

8 toevoegsel; Godts ontzigh: vrees voor God.

12-14 V: Forsitan aqua absorbuisset nos, vs. 4; B: id est, furor hostium instar aquae profundissimae absorbuisset nos; forsitan vertaalt Vondel, los van B, oneigenlijk door licht, en met gemack.

17 V: (aquam) intolerabilem, vs. 5; B: sine fundamento, sine fundo (boôm: bodem).

18 toevoegsel.

19 ontwipt: ontsnapt.