Logo DBNL
De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660 (1935)

De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

(1935)–Joost van den Vondel–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

De CV. Harpzang.*

Confitemini Domino, quoniam.

 
Verheft den Heer, en draeft op zijnen lof,
 
Die, uit den aert zo gaefrijck en weldaedigh,
 
Van weldoen vloeit, en zegent asch, en stof,3
 
Eeuw in, eeuw uit, bermhartigh, en genadigh,1-4
5
Wie kan het peil van zijn gesteege maght5
 
Met harte en tong bereicken onder 't prijzen?
 
Wie kan Godts lof uitzetten in zijn kracht,
 
Dat die doorgaens magh volstaen by zijn wijzen?8
 
Dat zijnze, die, hier zaligh in hun hoop,9
10
Rechtvaerdighlijck het heiligh recht hanthaven,
 
Rechtvaerdighlijck in al hun levens loop
 
Doorgaens met lust op deze renbaen draven.12
 
Gedenck, o Heer, naer uw voorzienigheit
 
Uw eigen volck, tot 's hemels heil verkoren,
15
En 't lot, zoo 't u behaeght, elck toegeleit,
 
Van eeuwigheit rechtvaerdigh elck beschoren.13-16
 
Verschijn ons met uw hemelsche gena,
 
Die heilzaem is, en 's menschen hart rechtvaerdigt
 
Op dat wy zien en kennen vroegh en spa
20
Den schat, dien gy 't verkoren hart gewaerdight:20
 
Op datwe ons deel genieten aen de vreught,
 
Uw volck bereit, en die in 't leven smaecken,
 
Wy uwen naem verheffen voor die deught,
 
En in dien lof met alle uwe erven blaecken.
25
Maer wy, o Heer, misgreepen ons te snoot25
 
Op 's levens baen, met onze vaedren t'samen:
 
Ons onrecht en onbillijckheit was groot,
 
En paste minst uw wettige erfgenamen.28
 
Ons vaders in Egypte vatten niet29
30
Uw wonderen, gedachten niet uw wercken,
 
Zoo menighmael ten troost in hun verdriet
 
Gebleecken, om het flaeuwe hart te stercken.
 
Zy tergden Godt in 't afgaen naer de zee,33
 
De roode zee, door wanhoop en mistrouwen:34
35
Noch holp hy hen wiens magt den vloet doorsne35
 
Om zijnen naem en magt voor elck t'ontvouwen.36
 
Hy heet de zee, de roode watervloên,37
 
Zich scheiden, en de baren staen gescheiden:38
 
Hy leitze droogh door kil en kolck met schoen39
40
En drooge zoole, als over dorre heiden.39-40
 
Hy vrijdtze met zijn' arm voor 's boozen haet,41
 
Verlostze trouw uit 's vyants staele handen,
 
En sluit de vloên, daer Faroos heir vergaet,
 
Karros, noch paert, noch ruiter kan belanden.43-44
45
Zy stonden toen op zijn almaghtigh woort,45
 
En loofden Godt met staetsiën, en rejen,
 
En ommegangk, toen Faro lagh versmoort.
 
Zy loofden Godt met bommen, en schalmejen.46-48
 
Zy slaen terstont Godts daeden in den wint,
50
En wachten niet het ende af van zijn raeden,50
 
Vervallen, door begeerte en lust verblint,
 
In 't woeste velt, met hongers noot beladen.52
 
Zy proeven Godt, en murmureeren fel53
 
Door waters noot in dorre wildernisse.
55
Hy drenckt, en spijst, verzaet, en helptze snel,
 
Zoo milt dat geen van al zijn nooddruft misse:
 
Noch tergen zy hier Moses in het velt,57
 
En Aron, die voor 't heilighdom des Heeren,
 
Als Priester, waeckt, en ieder wetten stelt,
60
En aenhoudt met brantofferen, en leeren.58-6060
 
Het aerdtrijck gaept, verzwelght Abiron voort,
 
En Dathan, met zijne opgespalkte keele,61-62
 
Daer 't volck vergaêrt, en ziet hoe 't quaet versmoort
 
Den afgront en Godts gramschap valt ten deele.63-6464
65
Het vier ontsteeckt, daer 't oproer is vergaert.65
 
De vlam verslint weêrspannige rebellen,
 
En raet elck dat hy zijnen plicht bewaert,
 
Geen oproer sticht, als dolle rotgezellen.67-68
 
Noch zetten zy in Horeb op een' pael69
70
Het gouden kalf, uit louter gout gegooten,
 
En bidden 't beelt des afgodts van metael
 
Kranckzinnigh aen, als blinde altaergenooten.72
 
Zy wisselen Godts eer in os, en kalf,73
 
In kalfs gestalte, een kalf, dat hoy moet eeten.
75
De Godtheit, die hen zalfde met de zalf
 
Van heil en troost, wort reuckeloos vergeeten.
 
De Godtheit, die zoo groote wondren werckt,
 
Omtrent den Nijl, en menigh heerlijck wonder
 
In Chams gebiet; zoo schrickelijck hen sterckt
80
In 't roode meer, gaet in hun harten onder.
 
Toen sprak hy: 'k zalze uitrojen door mijn magt:
 
En zonder dat het Moses voorbe schutte,82
 
Zich in die breuck ging zetten op zijn wacht,83
 
Het volck verzonck, dat hy met bidden stutte.
85
Zoo stuite hy Godts toorne, en hunne straf.
 
Zy zouden 't lant, waer naer de stammen trocken,
 
't Gewenschte lant niet achten, noch den staf,86-87
 
Die hen geleide in 't barnen van dit wroeken:88
 
Zy zouden 't lant, aen Jakobs zaet belooft,
90
't Gewenste lant niet achten, noch geloven90
 
Godts woort en trouw, hun zorgh, en troost en hooft:89-91
 
Het morren quam door wanhoop telckens boven.92
 
Zy luisterden te spade naer Godts last.
 
Hy had zijn vuist in woestijny geheven,94
95
Hen lang verdelght, verstroit, en aengetast,
 
Met zaet met al tot 's heidens roof gegeven.96
 
Noch offerden zy Baälfegor zelf,97
 
En aten, aen den offerdisch, der dooden
 
Spijsoffers, in het afgodists gewelf,
100
En terghden Godt met hun gedroomde goden;
 
Daer duizenden te jammerlijck vergaen.101
 
Fineas stond dien dollen yver tegen,102
 
Verzoende God, en hiel Gods gramschap staen,
 
Toen hy 't bordeel had met zijn speer doorreegen.104
105
Dat rekent Godt hem toe, van kint tot kint,
 
Eeuw in, eeuw uit, voor een gerechte wraecke,
 
Genomen van een lasterstuck, zoo blint,107
 
Eer 's hemels roe de zes paer stammen raecke.105-08
 
Zy terghden Godt aen 't water van krackeel,109
110
Daer Moses om moet lijden door mistrouwen,110
 
Toen zy zijn hart benauden, en geheel
 
Verbitterden in dorstige landouwen.
 
De majesteit des hemels onderscheit113
 
Den valschen dienst door zijn geduurigh belgen,114
115
Daer hy hen straft, die spade staen bereit115
 
't Afgodisch zaet te dempen, te verdelgen.113-116
 
Zy mengden zich met afgodtsdienstigh bloet,117
 
En leerden blint hun blinde Goôn behaegen,
 
Gesneden, of gegooten in den gloet
120
Des viers, waer op Godts toren hen komt plagen.120
 
Zy offerden hun kinders zelfs aen 't spoock
 
Des afgronts, bey de dochters, en de zoonen,121-122
 
Vergooten het onnozel bloet in smoock,
 
En weeten van geen kunne te verschoonen.124
125
De maeght en knecht wort afgoôn toegewijt,
 
En 't heiloos beeldt in Kanaäns gewesten;
 
Het aerdtrijck oock met bloet, van tijt tot tijt,
 
Besmet, daer zy met menschen heuvels mesten.128
 
Het aerdtrijck wort door hunne afgodery
130
Met moort bevleckt. zy offren, en boeleeren
 
Met valsche goôn, en boelen aen hun zy,
 
Daer zy genoot den offerdisch stoffeeren.132
 
Godts toren blaeckt hierover, gansch ontstelt.
 
Hy plaegt zijn volk, en gruwt voor hunne stappen,134
135
En levertze aen hun vloecken, en 't gewelt135
 
Der onbesneên, die hen, als slaven, trappen.
 
De vyanden verdrucken hen: elck zucht,
 
En laet het hooft in 's haeters banden hangen:138
 
Noch redtze Godt by wijlen, zonder vrucht.
140
Zy tergen hem door hun verkeerde gangen.
 
Zy voelen in hun boosheit 's hemels hant.
 
Hy hoort hun bede in 't nijpen van het lijden,
 
Gedenckt met rouwe aen 't oude wetverbant,
 
En redtze, vol genade, in quade tijden.
145
Hy neemtze reis op reis in d' armen van
 
Zijn gunste en hoede, in 't aenzien van den vyant,
 
Die hen vervoerde, en klaerlijck mercken kan147
 
Hoe d' almagt waekt tot 's onderdruktens bystant.147-148
 
O vader van uw kindren, lieve Heer,
150
Verlos ons uit den klaeu der vreemdelingen,
 
Op dat, uw' naem geheilight meer en meer,151
 
Wy uwen lof met vollen zegen zingen.
 
Gelooft zy Godt, den Vorst van Israël,
 
Eeuw in, eeuw uit. och, of de stammen quamen,
155
En loofden hem met zang, en snaerespel,
 
Uit eenen mont en harte en ziele t'samen.156

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs