De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

[p. 439]

De LXXXIIII. Harpzang.^*

Benedixisti, Domine, terram.

Gy hebt, o goede vader, weder

Het eertijts bloejend lant

Herstelt in zijnen eersten stant,³

Na dat de vyant alles neder

Gevelt had, volck en oegst

Geplondert, en verwoest.

Nu bloejen bergh, en dal, en steden,

En beeck, en beemt, en bosch.

Uw stamhuis gaet nu, vry en los

Van boey en keten, heenetreden,

Verlost van 's vyants juck,

Na zoo veel smert, en druck.^1-12

Gy hebt 's volx misdaet quijt geschouden,¹³

Het hart, van schult bevleckt,

Met uw genade en gunst bedeckt,^14-15

Uw gramschap by den toom gehouden.¹⁶

Gy keerde uw roede en straf¹⁷

Van Jakobs lenden af.

Behoeder van uwe eige stammen,

Behoe toch in 't gemeen

Ons van uw wetperck t'overtreên.^20-21

Gy zult voortaen u niet vergrammen.

Keer af, ten zoen geneight,

Den vlegel, die ons dreight.^{19-24 24}

Zoude uwe gramschap, eens ontsteecken,²⁵

Dus branden zonder endt,²⁶

Als in zijn eigen element,

Om d' oude schulden, en gebreecken?²⁸

En breitge uw gramschap uit

Van stamme in telge en spruit?

* Ps. 84.

3 stant: toestand.

1-12 V: Benedixisti Domine terram tuam; avertisti captivitatem Jacob, vs. 2.

13 geschouden: gescholden.

14-15 toevoegsel.

16 V: Mitigasti iram tuam, vs. 4

17 roede: tuchtroede.

20-21 in 't gemeen Ons: onze gemeenschap, ons volk.

19-24 V: Converte nos Deus salutaris noster, et averte iram tuam a nobis, vs. 5.

24 vlegel: Gods roede (17), de vijand.

25 ontsteecken: ontstoken.

26 Dus: aldus of dan.

28 d'oude: de vroegere, der vaderen.

[p. 440]

 

Gy zult, o Godt, niet meer gesteven³¹

 

Van uw verbolgenheit,³²

 

Maer van genade eer aengeleit,³³

 

Ons eenen nieuwen adem geven.³⁴

35

Uw volck, niet langer schuw,³⁵

 

Herschept zijn vreught in u.

 

 

 

Ontvouw ons uw bermhartigheden.³⁷

 

Voltoy voltoy in 't kort³⁸

 

Wat aen ons eeuwigh heildom schort.^36-3939

40

Mijn hart zal luistren naer Godts reden,⁴⁰

 

Dewijl hy uit zijn wolck

 

Den vre bazuint voor 't volck;

 

 

 

Den vre der heilige erfgenooten,⁴³

 

Wier harten zijn verzet.⁴⁴

45

Godtvruchtigen wort in 't gebedt⁴⁵

 

Het lang beloofde heil ontslooten.

 

Zoo houdt Godts glori stant

 

In ons gezegent lant.

 

 

 

Rechtvaerdigheit en Vrede groeten⁴⁹

50

Elckandre, mont aen mont.

 

Men ziet Bermhartigheit, gewont

 

Van Liefde, Waerheit heusch gemoeten,^51-52

 

Gerust, en heel vernoeght,

 

Als twee gezustren voeght.^53-54

 

 

55

De Waerheit spruit met vreught uit d' aerde.

 

Rechtvaerdigheit ten toon⁵⁶

 

Ziet neêr uit haeren hoogen troon.

 

Godts goetheit zal, zoo 't aerdtrijck baerde,⁵⁸

 

Verheugen onze lucht

60

Met een gewenschte vrucht.

31 niet meer gesteven: niet langer onvermurwbaar.

32 van: door.

33 Versta: maar eerder door genade bewogen.

34 V: vivificabis nos, vs. 7.

35 schuw: bevreesd.

37 Ontvouw: openbaar.

38 in 't kort: binnenkort, terstond.

36-39 toevoegsel.

39 heildom: heil; schort: ontbreekt.

40 reden: openbaring.

43 erfgenooten: erfgenamen.

44 verzet: bekeerd.

45 in 't gebedt: op hun gebed; toevoegsel.

49 Rechtvaerdigheit en Vrede: V: misericordia et veritas, vs. 11.

51-52 Bermhartigheit-Liefde-Waerheit: V: justitia et pax: heusch gemoeten: vriendelijk ontmoeten.

53-54 toevoegsel.

56 ten toon: openbaar, kennelijk.

58 Zoo: wanneer, als.

[p. 441]

 

Rechtvaerdigheit schijnt voor Godt heenen.

 

Zy straelt van 's hemels zon,

 

Der heldre lichten aêr en bron,

 

En baent den wegh met haere beenen,

65

In 't onverlichte dal,⁶⁵

 

Voor d'eeuw, die volgen zal.^61-66

65 B: in hac valle tenebrosa.

61-66 V: Justitia ante eum ambulabit, et ponet in via gressus suos, vs. 14; B, die dit vers, evenals de heele Psalm op Christus betrekt, zegt: quasi sol quidam et vera lux mundi radios jutitiae suae praemittet.