De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

[p. 373]

De LX. Harpzang.^*

Exaudi, Deus, deprecationem meam.

O Godt, verhoor mijn be.^{vs. 1}

Zijt op mijn smeecken ree.²

Mijn stem heeft in mijn smart

Beneepen, en benart,

Van d'aerde, laegh gezoncken,⁵
Ten hemel toe gekloncken,
Van waerge, als ick 't u verghde,⁷
My op een steenrots berghde.⁸

Gy gaeftme op mijn geschrey

Genadigh het geley:¹⁰

Toen ick de wraeck ontvloot,¹¹

Gaeft gy my hoop in noot,¹²

En noopte haer met spooren,¹³
Verstreckte my een toren,
Daer ick, ontlast van zorgen,
Beschut wert, en geborgen.

Ick zal, tot 's levens endt,

My veiligh in de tent

Van uw voorzichtigheit¹⁹

En voorzorge en beleit

Verschuilen voor de pooten
Der felle roofgenooten,^21-22
In schaduw van uw veêren,²³
Daer my geen vloecken deeren:²⁴

Want gy hebt mijn gebeên

En jammerlijck gesteen

Verhoort voor mijn bederf.²⁷

Gy zetze in 't wettigh erf,

Die, aen uw' eedt verbonden,
Ontzien uwe eer te wonden,³⁰

* Ps. 60.

vs. 1 be: bede.

2 Zijt ... ree: wees bereid, hulpvaardig.

5 Van de ver van God verwijderde aarde af; V: a finibus terrae, vs. 3, waarbij B kantteekent, dat de ima terrae, het diepste der aarde bedoeld is.

7 verghde: vroeg.

8 V: in petra exaltasti me, vs. 3; ook hier verzuimt Vondel elke nadere zinspeling op de kath. Kerk.

10 geley: geleide, bescherming.

11 de wraeck: de achtervolging; B: cum fugerem ab hoste.

12 B: hoc fuit me deducere ... implere me bona spe.

13 Versta: en wakkerde haar (de hoop van 12) aan.

19 voorzichtigheit: voorzienigheid.

21-22 toevoegsel te herleiden tot B die bij in velamento alarum tuarum V, vs 5 spreekt van de beten der roofvogels (morsibus milvorum).

23 veêren: vleugels.

24 Daer: waar; vloecken: vijanden.

27 voor mijn bederf: eer ik ten onder ging.

30 Versta: vreezen uw eer te kwetsen.

[p. 374]

 

U altijt kruipen nader,

 

Als 't kint zijn' lieven vader.^31-32

 

 

 

Gy zult mijn levens tijt,

 

Hoe snel die heeneglijt,

35

Verheugen, en de ry

 

Van 's Konings jaeren bly³⁶

 

Noch veele jaeren recken,

 

Zoo wijt zy konnen strecken,³⁸

 

Van kindren op kints kinderen,

40

Wier telgen niet verminderen.^33-40

 

 

 

Hy zal in 't eeuwigh licht,⁴¹

 

Voor 't heilighste aengezicht,⁴²

 

Op zijnen troon gewijt,

 

Verduuren eeuw en tijt.

45

Wie polst in deze naerheit⁴⁵

 

Den afgront van Godts klaerheit

 

En waerheit en genade?^46-47

 

Wie ging met Godt te rade?

 

 

 

Dies wil ick doorgaens heen⁵²

53

Uw' naem met zang bekleên,

 

Met galm van keele en snaer

 

U loven voor 't altaer,

 

U mijn belofte houden,

 

En nimmer quijt geschouden,⁵⁴

55

Mijn kerckschult u betaelen,^53-5555

 

Zoo lang de zon blijf straelen.

31-32 toevoegsel, maar B: welke vader verstootte ooit zijn brave kinderen?.

36 's Konings: van David, V: regis.

38 Versta: Zoo ver als het kan.

33-40 V: Dies super dies regis adjicies, annos ejus usque in diem generationis et generationis, vs. 7.

41 Hy: Klaarblijkelijk gaat naar den uitleg van B Vondels gedachte hier van koning David op Christus over.

42 V. in conspectu Dei, vs. 8.
B: sedendo, tronend.

45 polst: onderzoekt, achterhaalt, V: requiret, vs. 8; in deze naerheit: duisternis, toevoegsel.

46-47 V: misericordiam et veritatem ejus, vs. 8; afgront, diepte, is van B, die van abyssus spreekt.

52 doorgaens heen: aldoor voort.

54 En nooit daarvan (van mijn belofte) ontbonden.

53-55 V: psallam, vs. 9.

55 kerckschult: religieuze verplichting, V: vota mea, vs. 9.