De werken van Vondel. Deel 8. 1656-1660

[p. 275]

De XXII. Harpzang.^*

Dominus regit me.

D'Almaghtige is mijn herder, en geleide.

Wat is 'er datme schort?²

Hy weit my, als zijn schaep, in vette weide,

Daer gras noch groen verdort.

Hy drenckt mijn ziel in koele bronne en beecke.

Indien mijn geest verstroy'⁶

En afdwael' van de kudde, en rechte streecke,

Hy brengtze weêr te koy.

Hy brengt my op de heirbaen van zijn wetten

En 't goddelijcke Recht,

Om zijnen naem en eer in top te zetten,

Door 't lof van zijnen knecht.

Al zworf ick om in naere en donkre dalen,

Beschaduwt van de doot,

Noch vreest mijn hart geen ongeluck, noch qualen:

Hy staatme by in noot.

Ick maghme vast op zijnen staf verlaeten,

En trouwen herdersstock.

Hy deckt voor my, ten schimp van die my haeten

Met onverzoenbren wrock,

Een' vollen disch, gelaên met leckernijen.

Hy zalft mijn hair en hooft

Met oligeur, om 't aenschijn te verblijen

Door glans, die druck verdooft.

Wat wort aen my een' schoonen kelck gegeven

Vol wijns! Godt stort zijn hart

Genadigh uit, ten beste van mijn leven,

Ten troost van alle smart.

Ick zal Godts huis en zegenrijcken tempel

Bewoonen dagh en nacht,

En nimmermeer verlaeten Arons drempel,³¹

Maer sterven op mijn wacht.

* Ps. 22. - Van Lennep ziet in deze bewerking een persoonlijke vreugdeuiting van Vondel over zijn roeping als dichter.

2 schort: ontbreekt.

6 verstroy': in verwarring komt.

31 nimmermeer: nooit.