VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren

Regelnummers proza verbergen

[p. F6v]

XIX. Van de Pauvv, en de Nachtegael. aant.

Yder behoort vernoeght, gherust te leven,
Met 't ghene Godt belieft aen hem te gheven.

De Pauw die boven-maet is trotsich en hovaerdich,

Aen Iuno, de Godin, die sy gheheylicht is,

Quam spreken, ende haer beklaghend' was ghewis,

Hoewel myn Pluymen zijn, seer overschoon en aerdich,

Nochtans en heb ick niet (sey sy) het gheen soo waerdich

Het Nachtegaeltje maeckt, dat is soo'n soet gheluyt,

Daer met hy Mensch en Goo'n, ten Bos kan locken uyt.

Ick bid u (sprack sy) gheeft myn oock soo'n Stemme vaerdich.

Maer Iuno lachten om dit Beest soo trots van wesen,

En sey dat niemandt 't al kan hebben naer syn sin,

Besiet u schoonen Staert, en spieghelt u daer in,

(Sey sy) die van elck een soo waerdich wert ghepresen,

Voor nijt ghy u behoort voorsichtelick te vresen.

VVort 't Nachtegaeltje om het hooren soet bemint,

Ghy zijt, door het ghesicht, van yder een besint.

Dus u vernoegh'lick rust, quelt my niet meer naer desen.

VVel hem die sich vernoecht op s' Hemels waerde gaven,

'tZy of den lieven Godt hem veel of weynich gheeft:

Maer, die in hunne ziel steeds onvernoegh'lick leeft,

Door hoovaerdy en trots, zijn Eersuchts domme slaven.

Ontsint en ongherust, sy steeds ghebreckich draven,

Vol nijdicheyt, die haer het Hert inwendich knaecht,

En steeds in overvloet, hy als gebreckich klaecht.

Dees leeft armoedich, hoewel hy is rijck van Haven.

Met 't gheen dat ons God gheeft, zijn wij daer met te vreden,

Want wy en hebben niet dan van syn milde handt.

Al 't gheen hy u ghebiedt, ontfangt met danckbaerheden,

Sonder dat teghens hem, ghy twist, in u verstandt.

[p. F7r]

 

Wilt u voeghen, tot vernoeghen.

In Adagiis.

1CAllinous, de soon Calliopes, had sulcken 2 eygenschap, als de Pauw, hoewel hy niet alleen 3 schoon van Lijf was, maer oock van ghedaente, ende 4 goede Natuere, en daerenboven met sonderlinghe 5 groote gaven des verstants was verciert, soo heeft hy 6 de Goddinne Calliope raet ghevraeght, hoe hy de 7 sake soude aenvanghen, om de Kunst van Wel-8singen te leeren? Daer op de Goddinne antwoorde: 9 Dat hy sich met de gaven soude verghenoegen laten, 10 die hem gegeven waren, en na geen andere trachten, 11 noch soecken te wenschen.

12‘Die niet te vreden is, met 't gene hem God 13 gheeft, is niet waerdich dat hy een zegen-rijck 14 Leven heeft ontfangen.

15‘Ghy begheerlicke Menschen-breyn; dat altijts 16 bedomt is met Waggel-lust; dit moetje ghedencken; 17 dat:’

Ghenoech is meer als veel.

Aerdigh blijft waerdigh.

[p. F7v]

Pauvv, en de Nachtegael.

DE trotze Pauw, vol schoonen glans,
VVas op een tijdt verlieft bykans
Op 't kleyne Dier, de Nachtegael,
Die soetjes songh de Somer-tael.
Met droefheydt klaeght de grootse Pauw,
VVaerom haer stem gaet dof, en flauw!
En dat by al haer fraey cieraet
Gheen Aerdicheyt beneffens gaet.
De Nachtegael, riep gantsch verblijt;
O schoonste Pauw, blijft onbenijt!
Ick ben in 't kleyn te vreden, siet,
Maer by u ist vernoeghen niet!
‘Natuere leert dat yder een
‘In 't Kleyn, of Groot moet zijn te vreen.
‘In Middel-maet is gheen ghequel;
‘Die sich vernoegt, leeft wis, en wel.

Die in syn kleyn Beroep, met groot genoegen leeft,
Smaeckt al het bitter soet, en eert al wat hy heeft.

Kleyn is Reyn.

[p. F8r]

Wilt u voeghen, tot vernoeghen.
Die met het syne te vreden is, leeft rijckelick.