VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren

Regelnummers proza verbergen

[p. F4v]

XVIII. Iupiter, en de Honich-Bye. aant.

Niemandt behoort God dwaeslick yet te verghen,
Het gheen hem mocht tot gramschap ylich terghen.

De Honich-Bye, eenmael in offer naer 't betamen,

Veel Honich-raten soet, aan Iupiter sy brocht:

Op dat daer door sy kreech, het ghene sy versocht,

Teghen de ghene die haer soete Honich namen.

Sy badt, dat al de gheen, diese weer stelen quamen,

Zijnde van haer gheraeckt, moest lijden doodes quael,

De Goden, met dit ghebedt, spotten al te mael,

Dat om een Mans proffijt, soo veel men sou beschamen.

Iupiter al vergramt, door dees onrechte bede,

In't by-zijn van de Goo'n, dit waerde vonnis gaf:

Dat, als voortaen de Bye sou yemandt steken straf,

Dat hem bleef in het Vlees (door over-wreede zeden)

Den Angel, dat de Bye het alsdan sterven dede.

Alsoo van dien tijdt af, s'Byes leven wierd ghestelt

In synen Anghel, ’t welck hun noch wel heftich quelt.

Een wijsen Rechter, noyt vergheten sal de Reden.

God lieft niet, dat de Mensch door haet of nijt te draghen,

Vervolght sijns Broeders doot, of onderganck, en smaet,

Aen een wraeck-giere Ziel, heeft Godt gheen wel-behaghen.

En dick hem selfs ghebeurt, 't gheen ander hy wenst quaet.

VVel ydel is de gheen, die door ghebedt, bejaghen

VVaent van God, ’t gheen syn Hert wraeckgierichlick begeert.

God lieft d'ootmoede Ziel, die met vernedert vraghen

Verghevingh eyst van sond', en hoochmoet van sich weert.

Salomon niet en bidt aen God in zijn ghebeden,

Dat syn vyanden hy te niet doet en verflout,

Alleen hy bidt, dat hy mocht leven steeds in vreden

In dese Werelt, met een reed'lick onderhout.

[p. F5r]

 

Een Wraeck-ghebedt, Zeghen belet.

Lvcae cap. 9.5.

1SOo wraeck-ghierich waren de Leerlinghen Christi. 2 Ghelijck dese Honich-Bye. Want doe de Heere 3 Christus haer voor henen sont in Samariam, en dat 4 de Samaritanen haer alleen niet en wilden 5 herbergen, maer boven dien noch qualick 6 bejegenden, ende onvriendelick afwesen; Soo baden 7 sy Christum, dat hy hun macht wilde geven, dat sy 8 het Uyer van den Hemel op haer mochten doen 9 vallen; ende haer al te samen verdelgen, ende 10 verbranden. Daer op hen Christus antwoorde: dat 11 sulcken hittighen straf, niet alleen te swaer, maer 12 dat oock haer begheeren gantsch onbillick was; Ja, 13 datse niet en wisten van wat Gheest sy lieden waren.

14‘Alle de ghene die selver ghebreken hebben 15 van sondesmetten; en moghen de onsuyverheydt 16 niet bestrijden van andere sondaren, of 17 veroordeelen die selve.

18‘Men sal syn eyghen quaet benijden, en 19 verdempen. Wel aen dan doet aldus: Verwint u 20 selven; ende leeft wel, en laet wel leven’.

Haet, schaet.

[p. F5v]

Iupiter, en de Honich-Bye.

DE Koninck van de Byen tracht,
Tot hy een Gift ten Offer bracht,
Vol soeterny van Honich-raet,
Daer neffens by oock bitter gaet.
De Bye, die badt eerbiedich soet,
Niet dan uyt wraeck, en nijds-ghemoet;
Versocht, soo wie om Honich quam,
Dat hy, voor straf, hem 't Leven nam.
Maer, Iupiter, der Goden Voocht,
Sprack: Dijn versoeck niet veel en doocht;
Ach! felle Bye, ghy dient verplet,
Om datje zijt met quaet besmet!
VVanneerje straelt, of quetst, of lemt,
Dan heeft de Doot u kracht ghetemt.
‘Die bidt, en smeeckt, uijt, wraeck, en haet,
‘Ontfanght dan 'tgheen hem teghen gaet.

Wilt ghy, met u Ghebedt, den Hemel open sien,
Roept maer: O grooten God! dijn wille moet geschien.

Vermijdt de nijdt.

[p. F6r]

Een Wraeck-ghebedt, Zeghen belet.
Die andere jaeght, moet selver loopen.