Die ridderlycke reyse van heer Lodewijck Vertimans van Bolonien

Dat xij. Capittel seydt hoe die stadthouder sommige ridders maecte aen den oeuer der zee, ooc hoe hi scepen ende sommige huysen verbranden liet.

[fol. 75v]

NU hadden wy achter ons twee galeyen die si niet so na aen den oeuer ende ooc in die selue enge hauene, doen of crijghen en mochten. Nochtans met grooter neersticheyt, ende haren goeden wil, setten si dat volc in cleyn sceepkens die si mede voerden, ende brachten die opt lant. Also haest als die honden ende vyanden dat gewaer worden, toghen si wederom achterwaert ende verlieten ons in die hauene. Maer wi en dorsten daer niet lange blijuen, want die hauene was seer enghe, ende si lieten dat water af, ende si begosten wederom te hoopen, ende wederom tot ons te loopen, also dat wi daer niet langer en dorsten blijuen. Also verbranden wy henluyden derthien schepen in die hauene, den meestendeel groote schepen ende wi verbranden henluyden oock so vele huysen als daer wi aen comen conden. Na daer bi op een plaetse aen den oeuer der zee, maecte die stadthouder vele ridders, onder welcken hi mi wt sijnder genaden ooc ridder sloech, Daer na so riep die stadthouder al dat volc int schip, ende vander ghenaden Goods en hadden wi gheenen man verloren, ende voeren wederom na Canonor daer liet ons hooftman dat schip wederom versien met spijse ende alle dat si behoefden.