seggen Allau eccubar allau eccubar aia lassale aia lassale aia alfale aia alfala allau accubar leila illala esciadu ana machumet resulla, dat si so vele gheseyt. Groote god, grote god, coemt tot der kercken, coemt totter kercken, coemt te louen god, god is groot, ende God is, Machomet ghi bode gods salt wederstaen, ende si leyden mi mede in die kercke, dat ic ooc god bidden soude voor die heydenen. Ende dede al oft ic haren wil hadde mede volbracht, mer int herte wenste ic geluck den Cristenen, ende vele victorie tegen de heydensce honden. Dat gebet der heydenen is int gemeyn gelijc onsen pater noster Si staen alle op een rije gelijc oft si aen een coorde stonden, ende dier siden isser vele, ende si hebben ooc papen onder haerlieden na dien dat si wel ghewassen sijn, so beginnen si een ghebet te spreken met dese woorden. Ungibilei mimi seithon eregin bizinilei erachman erachiual handulile ara blaharami erachman erachin malichi laum edina iachie nabudu autha ana alyhin gaitil magdubim aleyhim u valla dalimamin allau eccubar Also doet hi sijn gebet in teghenwoordicheyt des volcx. Doen dat ghedaen was, ghinck ick wederom thuys met mijnen gheselle, ende gheliet mi al oft ick geweest had seer cranc, ende hielt mi also ontrent acht daghen, dat ick noyt geen maeltijt met hem eten en woude, mer alle nacht ghinck ick totten twee Christenen. Als ick dan quam tot mijnen geselle, so hadde hi groot medelijden met mi, ende vraechde mi wat toch mijn crancheyt wesen mochte. Doen seyde ick hem. Jck en mach anders niet mercken dan dat mi dye locht gheheel teghen was. Dese mijn gheselle hadde van liefden ende ghetrouwicheyts weghen al ghedaen dat hem moghelijc geweest ware om doen, ende riet mi dat ick soude de locht vermanghelen ende reysen tot Canonor, ende tot daer verwachten, totdat wi weder in Persen schepen souden ende hi soude mi schrijuen aen een sijnen goeden vrient, die mi gheuen soude al wat ic van node hadde. Doe antwoorde ick hem hoe dat mi dat wel lief ware om dat selue te doene als ic in Canonor comen coste, so soude ic hopen een grote crancheyt te ontulieden. Maer ick was besorcht om mijnder verwen wille,/ dat ick daer dore soude bekent wesen vanden Christenen. Daer sprac hy tot mi, ick en soude niet sorghen, maer mi altijt in der stadt houden, so en hadde ick gheen noot. Als mi nv eenen bequamen dach quam ende ick alle rustinge totten crijch, met den geschutte ende alle handelinge vernomen hadde, so ruste ick mi toe op den wech, dat ick den Christenen daer af dye wete doen soude ende hen waerschouwen.
Auteursrechtvrij