Die ridderlycke reyse van heer Lodewijck Vertimans van Bolonien

Dat .lxxiij. Capittel seyt hoe datmen aen sommige plaetsen inden eylande die oude menschen vercoopt ende etet.

[fol. 65v]

GHelijck ick hier vore geseyt hebbe vanden volcken deser Jnselen oft eylande, hoe onghelijc dit si sijn van haren ghelooue, noch vele onghelijcker sijn si oock in haer seden ende onghetrouwicheyt, want men vindet aldaer ooc steden ende landen, daer in men etet menschen vleesch, in alsulcker manieren, so wanneer een vader out wordt, ende van ouderdom tot gheenen arbeyt meer nut en is, so nemen hem sijn sonen ende naeste vrienden ende setten hem ter merct ende vercoopen hem. Ende die hem dan coopen, dooden hem terstont ende eten hem. Ende wanneer een ionc mensche cranc wert, so dat sommighe verstandighe dunct dat hem niet te helpen en is, so en wachten vader noch moeder suster noch broeder tot dat hi selfs steruet, maer si dooden hem ende eten dat lichaem al ghecooct, oft vercoopen dat andere luyden. Wi waren verschrict doen wi alsulcx hoorden ende seyden tot haer, dat alsulcx bi ons een onmenscelick dinck ware. Daer spraken si. O du arme Persianers, waerom laet ghy dan so vele goets vleesch den wormen eten. Ende wi en sagen daer anders niet sonderlincx, dan dye onmenschelijcke dinghen, doen en wouden wi daer niet langher blijuen, ende maecten ons in ons schip, om dat ons dye lantluyden nyedt meer op dlant becomen en conden.