ren sonder regement ghelijc beesten, Haer husen sijn van hout ende seer leege, haer cleydinge sijn hemden, gescoeyt, ende metten blooten hoofde, ende draghen lanck hayr, breede aensichten, ende si sijn leelick om aen te sien, cleyn persoonen, wituerwich. Haer gelooue is ghelijc tot Calcoeten, ende ghelijc in alle dinghen als die Poliar ende Hirana daer sijn, ende noch veel plomper van verstande. Daer wasset gelijc voor gheseyt is, niet dan die noten ende foelie, ende ander weynich vruchten. Die struycken vanden boomen der voorscreuen noten is gelijc eenen persick boom, niet seer hooge, ende dye bladeren sijn dien seer gelijc, mer den struyc is dicker. Ende eer die noten rijp worden so staen si in die foelie, dats haer bloeme, ghelijc een opgestoken rose, ende als de note rijp is so is die note daer in gesloten, ende worden dan af gelesen, ende die noten van die bloemen gescheyden. Ende een yegelic mensce des eylants macher so vele af doen als hi wil, want alle dinc is daer gemeyn, ende si plucken die gemeynlic af in September. Ende aen die boomen en doen si gheenen arbeyt. Die noten worden vercocht metter maten, die selue mate weget .xxvi. pont Ende een sulcke mate wort gegheuen voor eenen haluen Carlijn. By henlieden en houtmen gheen recht, want volck is bi seluen so grof, dat gheen wetenheyt en heeft. Daer na sprac mijn geselle tot den cristenen. Waer wassen die nagelen, die willen wi ooc sien, so seiden si ons dat si wisschen ses dachreysen van daer in een eylant. Metten cortsten so worden wy des eens, dat wi dye plantinge ende dat gewasch ooc wouden sien. Also rechten wi op ons seyl, ende in seuen dagen quamen wi daer int selue eylant, dat geheeten wort Monoch.
Auteursrechtvrij
