Kleyn liedtboecxken

[Weldien die een echtelijcke en deuchtsame vrouwe heeft]

Na de wijse: Leefter wel yemant soo blijde.

VVEldien die een echtelijcke
En deuchtsame vrouwe heeft,
Waer by canmen verghelijcken,
Haer vriend'lijck wesen beleeft,
Is edelder dan ghesteenten,

[p. 88]

 

Peerlen schoon,

 

Een lof en eer der Ghemeenten,

 

Des mans kroon.

 

Maer wee hem daer beneven

 

Die een vrouw is ghegheven

 

Ondeuchdelijck en stuer,

 

Waer voor den man moet beven,

 

Kijfachtigh quaedt van leven,

 

Toornigh, verkeert en suer,

 

Onvriendelijck en luer,

 

Tis beter suyver, puer,

 

Te woonen in een kluys,

 

In een woestijne guer,

 

Dan met haer in een huys.

 

Een wijs en huyselijcke Vrouwe,

 

Die is haren Man een vreucht,

 

Als sy verstandigh en trouwe

 

Met hem omgaet, soo verieught

 

En ververschet sijnen herte,

 

En ghebeent.

 

Sy is een troost in sijn smerte,

 

Die vercleent.

 

Maer een onwijse vrouwe

[p. 89]

 

Maeckt des Mans hert vol rouwe,

 

Met jammer en verdriet,

 

Haer grimmen ende snouwen

 

Can hy niet wel verdouwen.

 

Twordt al qualijck bediet

 

Wat hy om't best ghebiedt,

 

Acht des mans seggen niet,

 

Met smaet woorden onweerdt

 

Sy hem soo veel inschiet

 

Dat vleys en bloedt verteert.

 

Een goet deuchd'lijck wijf niet stranghe

 

Is haer man een hulpe goet,

 

Sy doet sijn leven verlanghen,

 

Vernieut hem door vrientschap soet,

 

Haer liefflijck en soet aenschouwen

 

Sal hem sijn

 

Vertroostingh in druck en rouwen,

 

Medecijn.

 

Maer een vrouwe kijfachtigh,

 

Onrustigh ende klachtigh

 

Teghen haer Man en Heer,

 

Wesende stout en prachtigh,

 

Verwijtigh en klapachtigh,

[p. 90]

 

Niet letten op sijn eer.

 

Al ist hem leedt en seer,

 

Sy volght slechs haer begeer,

 

Doende wat haer ghelust,

 

Dit maeckt hem swack en teer,

 

Sijn geest wordt uytgheblust.

 

Gelijck die Son gaet vercieren

 

Den Hemel lieflijck en kuys,

 

Soo is een vrou met manieren,

 

Een vercieringh in haer huys,

 

Boven peerlen en robijnen,

 

Sal een wijf,

 

Door vrientschap en deucht uyt schijnen,

 

Twee een lijf.

 

Maer een vrouw vol crackelen,

 

Oneenicheydt en schelen,

 

Wort by een druypent dack

 

Gheleecken, al haer quelen

 

Dient tot onrust seer velen,

 

Tot toorn van eenen lack,

 

Omkeertse als een sack,

 

Onvriendelijck en brack,

 

Staet alle haer ghelaet,

[p. 91]

 

Thuys is vol onghemack,

 

Waer het alsoo toe gaet.

 

Een deuchtsame vrou goedt aerdich

 

Is niet te betalen, daer,

 

Geen gout noch schatten sijn waerdig

 

Om te ghelijcken by haer,

 

Sy hout man en huys in eere,

 

Door haer min.

 

Maer wie can nae Schrifts spraken,

 

Ghenoechsamelijck laken,

 

Een wijf van quader aert?

 

Van leeuwen ende draken,

 

Ver verscheurende kaken,

 

Weest soo niet van vervaert,

 

Als met een vrou ghepaert,

 

Die seer boos is vermaert,

 

Hierom u wel versint,

 

Al eer dat ghy vergaert,

 

En een houw'lijck begint.

Na beter.