Parnas, of de zang-godinnen van een schilder

[p. 221]

Op het verzuim der ziel missen En goede werken,

Tot voordeel der Doden, by de overgeblevene verzuimt.

Wat is, gelyk men hoord, de trouw niet wonder teêr!

Van kinders tot hun vaâr, van 't vrouwtje tot haar heer?

Men zeit: Papaatjes ziel zal voor de nikkers vaaren;
Geen nood, zeit Moêr, als wy het geld slegts mogen spaaren;

Hy heeft 'er, in zyn tyt, heel mooitjes van geleeft.

z'Is zot, die om een Man 't gestoole weder geeft.

Laat Heerom uit de Schrift, vry zwetssen van die zonden,
Wy denken, had de bloed, als wy, dien schat gevonden,

Ligt zweeg hy stil, en stak zyn pootjens uit naar meêr.

Een paap die kemels zwelgt, duikt voor een splinter neêr.

Al 't kluiven van de deugt, is goed, als werken preeken.
Die voor den duivel pleit, en laat het nimmer steeken.