Het Brussels moeselken

[p. 377]

[Vrinden vint ghy lust]

Stemme. La gavotte son Alteze.

Vrinden vint ghy lust,
In d'edel nat,
Com laet ons met rust,
Lichten het vat,
Laet het suchten,
Henen vluchten,
Stelt de droefheyt aen een zy
Wilt met my,
Haeten het duchten,
Singht, en sprinckt,        Bis.
Weest 'tsamen bly.

2. 'kSien dat onsen Godt

Stort droef ghetraen,
Om dat syn ghebodt,
Scheynt te vergaen,
Dese traenen,
Ons vermaenen,
Dat hy nu wilt zyn gedient
En ghemint,
Sa draeyt de kraene,
Dat het nat,        Bis.
Den druck verwint.

[p. 378]

 

3. Laet syn droef getraen,

 

Met desen wyn,

 

Nu van stonden aen,

 

Ghemenghelt zyn,

 

Op dat heden,

 

De ghebeden,

 

Die hy thoonde door 'tghesicht,

 

Nu verlicht,

 

Ons plompigheden,

 

Dient, en mint,        Bis.

 

Het mildigh wicht.

Wie heefter wreet, oft stuerder moet,

Als die veracht, die deucht hem doet.

Eynde.