Het Brussels moeselken

[Ick bid u vrinden]

Stemme. Ienno myn schoone.

Ick bid u vrinden,
Dat ghy my een bé vergont,
Laet ons eeren die 'tverdienden,

[p. 365]

 

Soo zyn wy in vré verbont,

 

Dat is eenen milden vrint,

 

Bacchus die ick wensch ghedient,

 

Cupied die laet hem oock vinden,

 

Daer-men desen Godt bemint.

 

2. 'tVocht van syn druyven,

 

Oft wel eenigh ander nat,

 

Doet de droefheyt dickwils schuyven,

 

Als wy lichten 'tbeste vat,

 

Oock zyn sy te saem veplicht,

 

Bacchus en 'tkleyn minne-wicht,

 

Die laet van syn pluymen ruyven,

 

Als wordt duyster het ghesicht.

 

3. Een minne vonckxken,

[p. 366]

 

d'Welck gheraeckt myn teere borst,

 

Daer by wensch ick een mals dronckxkens,

 

Dat is daer myn hert naer dorst,

 

Een groen kroon van Wyngaert blaen,

 

Die sou Cupido wel staen,

 

Bacchus wesen een soet lonckxken,

 

Met een minne trecksken aen.

 

4. 'kBid noch eens knuysen,

 

Stelt den roomer aen den mont,

 

Wy sullen noyt jongher buysen,

 

'kWensch hier me my lief ghesont,

 

Nu heb ick bescheet ghedaen,

 

Laet het selve omme-gaen,

 

Hier naer noch wat ruyse-muysen,

[p. 367]

 

Neemt dat edel dronckxken aen.

Ons Klaesken vint de min in wyn,

Soo 'tdroncken is, 'twils Bruygom Zyn.