Het Brussels moeselken

[p. 312]

 

Lest sagh ick met soetigheden,

 

Tyter by syn lifste treden,

 

En haer groeten met een soen,

 

'kSagh, hoe sy van haere wanghen,

 

Hem liet duysent kuskens langhen,

 

'tGheen myn hert socht mé te doen.

[Lest als ick met soete woorden]

Stemme. Siet den Prins komt ghereden.

Lest als ick met soete woorden,
Socht te groeten myn Vrindin,
Die myn hert en ziel bekoorden,
Ach! de Voester van myn min,
Heb ick in't Velt ghevonden,
Tyter en Gallaté,

[p. 313]

 

Met Cupieds bandt ghebonden,

 

d'Welck my wat stil staen dé.

 

2. Tyter gaf haer soete reden,

 

Sagh ick wel aen haer ghelaet,

 

d'Welck sy hem niet min en deden,

 

Siet hoe't met de liefde gaet,

 

Die ieder acht het minsten,

 

En wil het meeste zyn,

 

Siet-men op d'on-versiensten,

 

Verblindt door Cupieds peyn.

 

3. 'kBleef noch staen met groot verlanghen,

 

Hoe 'tsou eynden met dees min,

 

'kSagh sy voeghde haere wanghen,

 

Naer den wensch van synen sin,

[p. 314]

 

Nu thoonden sy hem haer kaecken,

 

Dan haren rooden mont,

 

Wie sou hem niet vermaecken.

 

In soo een soet verbont.

 

4. Den tydt quam mynen wensch begheven,

 

Want ick trachte meer te sien,

 

'kWas in lust, en dwanck ghedreven,

 

Blyft, en gaet, was al 'tghebien,

 

Ick docht het moght my schorden,

 

Blyf ick hier langher staen,

 

Ick moght begeerigh worden,

 

Soo ben ick door-ghegaen.

Die twee siet minnen, en kryght lust,

Dient haest te scheyden, wilt hy rust.