|
| |
'k Min het Wout boven de staeten,
d'Wout doet my de hoogheyt haeten,
Want ick soeck gheen ydel pracht,
Daer by min ick een Vrindinne,
Die my gonstigh weer wilt minnen,
En ghenaet gheeft op myn klacht.
| |
| |
| |
[O Wout, waer ick met myne schaepen]
Stemme.
O Wout, waer ick met myne schaepen,
Soo dickwils boot myns herten lust,
Wout waer de Herders vreught in raepen,
Wout daer Coridon, Laura kust,
Wout d'welck den staet, oft hooghe prachten,
Oft haet, oft nydt, niet en wilt achten,
Ghy zyt de Moeder van de rust.
2. Wat baet den Schepter van de Vorsten?
Sonder Olyf-tacken verciert?
Naer staet, naer pracht, sy al-tydt dorsten,
U ryck, u staet, men vrolyck viert:
| |
| |
Hier hoort-men Thyrsis dickwils spelen,
En Ceradon een deuntjen quelen,
Daer 'tpluym-ghevoghelt tiereliert.
3. Nu singh ick eens, dan myn beminde,
Singht sy, ick speel de Moesel Fluyt,
Den Echo laet door vreught hem vinden,
En botst ons naer met half gheluyt,
Wy vinden lust in soete lusten,
Gheen Hofsche tongh komt ons ont-rusten,
Ons rust vry groote rust beduyt.
4. In plaets van most, oft soete wynen,
Met kruyt, en suycker onder-menght,
Drincken wy 'tvoetsel der Fonteyenen,
d'Welck ons gheen hooft, oft herssens krenght,
| |
| |
Hun huys vol goude leer, oft laecken,
Wy met het groen ghewas gheraecken,
'tGheen de natuer te voorscheyn brenght.
5. Leeft wout, welck weerdigh is ghepresen,
Leeft wout, leeft Moeder van de jeucht,
Leeft langh, en die daer inne wesen,
Leeft, leeft, ô deught, Hof van de deught,
Leeft wout, vervremt van hooghe staeten,
Leeft wout d'welck ick noyt sal verlaeten,
Want ghy alleen zyt myne vreught.
Een mensch die tracht, naer staet, oft pracht,
En vré veracht, is slecht bedacht.
|
|
Auteursrechtvrij