Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans–
Auteursrechtvrij
[pagina 315]
| |
Ach! wat vreught kost ick lest winnen,
Als myn soete Herderinne,
Wou by my haer liefsten Zyn,
Doen ick gunst en liefd' haer thoonden,
En sy myne min bekroonden,
Was my 'tscheyden groote pyn.
| |
[pagina 316]
| |
Ick soetjens neder lagh,
By een klaer waeter vliet,
Daer ick myn Nymphke sagh,
Maer sy en sagh my niet, Bis.
Sy was alleen verselt,
Met schaepkens die in't gras,
Hun lust en voetsel haelen,
Sy heeft aen hun ghemelt,
Ey, schaepkens loopt toch ras,
Loopt, loopt, blyft nievers draelen,
Gaet melt aen veldt, en wey,
Daer mynen Herder weydt,
Dat hy stracx komt by my,
Door 'tspringhen, oft ghebleydt. Bis.
| |
[pagina 317]
| |
3. Sy pluckten Rooskens roodt,
Waer van sy vlocht een krans,
En sprack ick wil bekroonen,
Den vrindt die totter doodt,
Sal zyn alleen den glans,
Die ick sal liefde thoonen,
Hy is die my verbleydt,
Wanneer ick ben bedroeft,
En die myn vee gheseydt,
Als hun een Leyds-man hoeft. Bis.
4. Ach! wat een soete vreucht,
Besprongh daer myn jongh hert,
Als my die klachten diende,
Ick ben uyt suyver deucht,
| |
[pagina 318]
| |
(Het toeven was my smert)
Ghegaen tot myn beminde,
Ick groete myn vrindin,
En sy met eenen lagh,
Beloonde myne min,
Soo sy haer Herder sagh. Bis.
5. Ick bood' haer myne min,
d'Welck sy niet heeft ont-seydt,
'tGheen my deed' vreuchdigh leven,
Ick heb myn Herderin,
door Veldt, en Bosch gheleydt,
De schaepkens moet ghegheven,
De schoon klaer Maene-scheyn,
Door-groefden 'tgroene veldt,
| |
[pagina 319]
| |
Het scheyden was my peyn,
'kHeb noch een liedt ghespelt. Bis.
Waer is het scheyden meerder pyn,
Als daer het hert wilt vrolyck zyn.
|
|