Het Brussels moeselken
(1659)–Eustachius de Meyer, Petrus Suetmans– Auteursrechtvrij
[pagina 267]
| |
Wie magh haer de kracht vergonnen,
Die myn 'thertje hout ghebonnen,
'kGheloof sy is self een Goddin,
Want de straeltjens van haer ooghen,
Zyn soo krachtigh van vermoghen,
Das sy selfs dwingen de min.
| |
[pagina 268]
| |
Dat sy ghebiet aen my,
Elck lonck,
Een vonck,
Schieten haer ooghen,
In myn jongh hert,
Met groote smert,
Moet ick't ghedooghen.
2. Wanneer de straeltjens van haer ooghen,
Bescheynen myn verlieft ghemoet,
Ach! tis voor my te swaere boet,
Dat haer ghesicht, heeft sulck vermooghen,
'kGheloof dat 'tMinne-wicht,
Haer vrindelyck ghesicht,
Voor troon,
| |
[pagina 269]
| |
En woon
Plaets, heeft verkoren,
Daer hy myn macht,
Door syne kracht,
Doet heel verloren.
3. Soo niet, soo is het een Goddinne,
Die ick bemin, maer gheenen mensch,
'tIs Venus die door-siet myn wensch,
En komt beproeven myne sinnen,
Want sulcken liefdens kracht,
Is in gheen menschen macht,
Goddin,
Die 'kmin,
Thoont my ghenaden,
| |
[pagina 270]
| |
Wilt myne gonst,
Door liefdens konst,
Niet meer versmaden.
4. Zyt ghy dan Venus over-schoone?
Oft eenen mensch daer ick naer tracht?
Wie dat ghy zyt, aen-hoort myn klacht,
En wilt myn trouwe liefde loonen,
Goddin soo ghy het zyt,
Maeckt my myn droefheyt quyt,
Oft ghy,
Party,
Van myn ghedachten,
Die door 'tghesicht,
My hebt verplicht,
Wilt myn smert achten.
| |
[pagina 271]
| |
Wat droefheyt, vreught, oft vermoghen,
Heefter iet meer als de ooghen,
|
|