Het Brussels moeselken

[p. 251]

 

Schoon een Minnaer scheynt verlaten,

 

En dat hy selver wilt haeten,

 

'tGeen dat hy niet haeten kan,

 

Eenen weer-klanck op syn klachten,

 

Dit syn smert scheynt te versachten,

 

Maeckt van droef een blyder man.

Minne-klaght vertroost door den Echo.

Stemme. Sal dan Amas wreede klacht.

Sal my over-droeve klacht,
Echo.       Droeve klacht,
Noch niet eynden daer myn ziel naer tracht,
Echo.       Myn ziel naer tracht,
Wat hoor ick, een weer-galm die botst my naer,

[p. 252]

 

'kWordt iet ghewaer,

 

Soud' Echo wel haer peyn,

 

Vermenghe met de myn,

 

Comt Nimph in scheyn,

 

2. 'kHeb myn gonst tot noch vol-hert,

 

Echo.       Noch vol-hert,

 

Herden sal ick, wier d'eynd', sonder smert,

 

Echo.       d'Eynd' sonder smert,

 

Ach! Echo, u weer-galm vlyt mynen druck,

 

Soud' sulck gheluck,

 

Noch eynden desen strydt,

 

Vol druck, en suerigheydt,

 

Neen, Nimph ghy vleyt.

 

3. Sal ick dan noch zyn verbleydt.

[p. 253]

 

Echo.       Zyn verbleydt,

 

Wanneer Echo, als Narcissus vleydt,

 

Echo.       Ciscissus vleydt,

 

Wie vleyter, ach! Echo, waer-om gherust,

 

Vol-doet myn lust,

 

Want u de minne-kracht,

 

Heeft oock in druck ghebracht,

 

Aen-hoort myn klacht.

 

4. Sal myn over-schoon Vrindin,

 

Echo.       Schoon Vrindin,

 

Seght my Echo, oft sy leeft vol min,

 

Echo.       Sy leeft vol min,

 

Bemint sy, ach! hemel wat groote vreucht,

 

My nu verheucht,

[p. 254]

 

Leeft Echo, Echo leeft,

 

Den troost myn droefheyt sneeft,

 

Die ghy my gheeft.

Die troosten kan syn eyghen peyn,

En moet gheen ander lastigh zyn.