Het Brussels moeselken

Ick die ben tot min gheboren,

Kan gheen Minnaers hert bekoren,

Oft beweghe tot de min,

Moght ick met de tongh beproncken,

'tGheen ick thoen door d'lodder loncken,

'kGheloof ick waer syn Af-goddin.

[p. 235]

[O minne pyne]

Stemme. Ienno myn schoone. &c.

O minne pyne,
Van waer komt die strenghe wet,
Dat ick moet in min verdwynen,
Nu ick my to 'tminne set,
Liefde my jongh hert versmacht,
Mits gheen liefde my en acht,
Moght ick hem noemen den mynen,
Die mischien naer my oock tracht.

2 Uyt wat een reden,

Heeft natuer die wet ghestelt,
Dat een Maeght moet zyn ghebeden,
Eer sy haere liefde melt,

[p. 236]

 

Schoon de stercke minne kracht,

 

Roert myn hert, sin, en ghedacht,

 

Moets ick teghen danck vertreden,

 

Soo ick d'Maeghden plichtjen acht.

 

3. Moght ick bethoone,

 

'tGheen een Minnaer dickwils thoont,

 

Ick sou in syn hertjen woonen,

 

Soo hy in het myn nu woont,

 

Syne deucht, en soetigheyt,

 

Voeyt in my een vremden stryt,

 

Ach! moet ick de deucht bekroone,

 

Soo waer ick myn droefheyt quyt.

 

4. Spraeck loose mueren,

 

Daer hy dickwils komt voor-by,

[p. 237]

 

Melt hem hoe ick d'moet besuren,

 

Dat hy soo langh blyft van my,

 

Vraeght hy wie u dat ghebiet,

 

Seght dat ghy het selfs wel siet,

 

Soo sal d'Maeghde plichte dueren,

 

En oock eynden myn verdriet.

Dat menigh Maeght, melde haer smert,
Men sagh veel meer bedroevight hert.