Het Brussels moeselken

Wanneer een maeght,

Gheen gonst en draeght,

En efter scheynt te minne,

Is d' Minnaers hert,

Vol vreught, en smert,

En weet niet wat beginne.

[p. 238]

[U vrindelyck ghesicht]

Stemme. I' ay beu plus de cent coups. &c.

U vrindelyck ghesicht,
O over-schoone Maeght,
Dat doet my dickwils suchten,
Ick ben aen u verplicht,
U schoonheyt my behaeght,
Waer-om wilt ghy my vluchten,
Behaeght u dan myn smert,
Soo mis-preys ick den dagh,
Dat ick verwonnen wert,
Als ick u eerst-mael sagh.        Bis.

2. Twyffelt ghy aen myn min,

[p. 239]

 

Oft wat bedwinght u hert,

 

Dat ghy my wilt verachten,

 

En denckt dat niet Vrindin,

 

U veynsen doet my smert,

 

Versaet u met myn klachten,

 

Thoont ghy u liefste wreet,

 

Voor-waer 'ten voegh u niet,

 

Ghy doet u schoonheyt leet,

 

Als ghy my stuer aen-siet.        Bis.

 

3. Gheeft vry u ooghskens last,

 

Dat sy een soet ghelonck,

 

Op uwen dienaer schieten,

 

Hebt ghy myn min verrast,

 

Ververscht de minne vonck,

[p. 240]

 

My sal gheen smert verdrieten,

 

Als ick naer al myn pyn,

 

Ghenieten magh u belt,

 

Gheen peyn, kan peyn my zyn.

 

Als ghy u liefde melt.        Bis.

 

4. Bedwinght u lieven mont,

 

Dat hy gheen stuerigheyt,

 

Comt uwen dienaer gheven,

 

Laet ons in't soet verbont,

 

Eynden den korten tydt,

 

Die hier noch is te leven,

 

Belast vry aen u hert,

 

Dat achter laet den streyt,

 

Waer uyt dat spruyt myn smert.

[p. 241]

 

Soo zyn wy 'tsaem verbleyt.        Bis.

 

5. Ghy sult dan soete rust,

 

Bevinden in de vreucht,

 

Die ick aen u sal thoonen,

 

En ick myns herten lust,

 

Ververscht door liefdens deucht,

 

Als ghy myn min sult kroonen,

 

Met uwe weder-min,

 

Laet af u stuerigheyt,

 

O over-schoon Vrindin,

 

Soo ghy ghenaedigh zyt.        Bis.

Die echt bemint een stuere Maeght,

Wort met verscheyden smert gheplaeght.