Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

[p. 214]

Op den aanvang des Jaarsaant.

Toon: O Kersnagt

Daar is het oude Jaar verdwenen,
Het nieuwen in sijn plaats verschenen,
End' ick deselve die ick was:
Daar duysend die 't met my begonnen
(Den draad haar 's levens af-gesponnen)
In 't graf geworpen sijn tot asch.

My heeft des Hemels wijse Reden
Door duysend rampen heen doen treden,
Ter eeren van sijn Heerlijckheyd,
Ten uytroep van sijn wond're name;
Duyck! duyck! mijn siel, gy moogt u schame'
Van deses jaars nalaticheyd.

De son drie-hondert t'sestig malen
Den kim ontworstelt, heeft sijn stralen
Op my doen dalen: en sijn cragt,
Sijn glansch, sijn ligt, sijn vrugten mede
Heb ick in snode ondanckbaarhede
Sijn Schepper niet weer toegebragt.

Der druyven bloed der tarwen nieren,⁺
D'onnosle land en water-dieren,
Die hebben my den disch bereyd:
Maar ah! de cragten die sy gaven
Heb ick den Gever van die haven
Ten dienste niet weer aengeleydt.

Wel vijftig malen is gecomen
Den dag, dat ick en alle vromen,
(Ons daaglijcx werck gestuttet) niet
En deden, dan ons siel verlugten
In Woord en sang: waar sijn de vrugten
Die sulck een weldaad na sig liet?

Wat sijn de saligende Reden
Met hert, en oren onbesneden
Dit jaar onvrugtbaarlijck gehoort!

+ Deuter. 34:14

[p. 215]

 

Die leerden boven alle saken

35

Mijn eygen will en lust versaken;

 

Waar is de cragt van sulck een woord?

 

 

 

Wat waren al die soete galmen

 

Van so veel lied'ren so veel Psalmen

 

Dan enckel galmen en geluyd!

40

Wat so veel beden so veel sugten,

 

Dan siele-lose stem-gerugten,

 

Dan sugten sonder weder-steuyt?

 

 

 

Ja, op mijn siel en cond niet hegten

 

In 's Hemels diere siel-geregten

45

Het vleesch van 's Hemels ware Godt:

 

So dickmaals sonder lust verstoten:

 

So dickmaals sonder smaack genoten,

 

En des genoten sonder not.

 

 

 

Mijn Schepper! die mijn siele-cragten

50

Gemaackt, den rang van dag en nagten

 

Gestelt hebt in het ronde-jaar.

 

Maackt, bid ick u, mijn siel voorsigtig

 

Dat ick mijn dage en Jaren wigtig

 

Tot uwen dienst sorgvuldig spaar.

 

 

55

Wilt gy my nog het leven lengen

 

En daaglijcx 't soete son-ligt brengen,

 

En voeden my met spijs en dranck:

 

Wt uw hand wil ick 't al ontfangen,

 

En door uw Geest aan uw dienst hangen.

60

Mijn jaren al, mijn leven lang.

 

 

 

Dat heylsaam Woord doet my na desen

 

Met aandagt hore, yver lesen:

 

Schep, Schepper, in my meerder lust.

 

Aan sugten beden, en gesangen

65

Doet 't hert al sugtend blijven hangen,

 

Tot dat het rust in u syn rust.

 

 

 

O! Hemelsch Brood! en Salig Manna!

 

(Daar ouwlings menig heylig Man na

[p. 216]

 

Verlangde) sy mijn siele soet!

70

Dat als des werelds leckerheden

 

Van spijs, dranck, deed, en dertelheden

 

Daar by maar stanck sijn, roock, en roet.

 

 

 

Leert my, Heer, kennen mijn verduyren,

 

In jaar, maand, weecken, dagen, uyren

75

En ogenblicken: dat ick kenn

 

Waar blick, uyr, dag, weeck, maanden, jaren,

 

Al stilleswijgens henen varen:

 

Tot dat ick hier niet meer en ben.

 

 

 

Jaar, maand, weeck, dag, uyr, ogenblicken

80

Leert my, myn Vader! so te schicken

 

Dat ick des Hemels leere leer.

 

Ja leert my ware schatten garen

 

Ten tijd, dat tijd van maande en jaren

 

In salige Eeuwicheyd verkeer.

 

 

 

Loumaand 1662