Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Sinte Cecilia, Maghet ende Martelaresse tot Romen. XXII.
Novemberaant.

Stem: Sus, sus, sus bergers et bergerettes

Terwijl men speelde op het Orghel,
In 't middel vande Bruylofts-feest:
Songh met een stille gorgel,
Cecilja, seer bedroeft van geest.

Ghy kend mijn nood, O Heer der Heeren!
't Is vooghden dwangh, niet mijn bedrijf.
Maer gundt my t'uwer eeren,
Dat siel en lichaem suyver blijf.

Ick ben van over seven jaren
Verlooft aen Iesus Godes zoon:
Die my doet nau bewaren
Door eenen Engel van sijn Throon.

Heer Iesu! die van reyne raden
Een saeyer zijt, ontfanght de schoof
Die hier wel rijck geladen
Cecilja u geeft van geloof.

Gelijck m'een honigh byken winnen
Sijn blommigh soet siet vroegh en laet;
Zoo scherpt de Maeghd haer sinnen
Op Hemel winst, en zielen baet.

Cecilja Maeghd steld u te vreden,
Die als een Leeu eerst tot u quam,
Komt nu met sachte seden
Weerom als een onnosel Lam.

[p. 48]

25

Valeriaen, op 's Mageds woorden,

 

Te samen met sijn broeder, laet

 

Voor Christo hem vermoorden.

 

Den Roosen-hoed komt hem te baet.

 

 

 

Princes! geluck met uw' drie croonen!

30

Daer 't Roosen-rood, daer 't Lely-wit,

 

En 't rijcke gout wel toonen

 

Wat Hemels goed dat ghy besit.

 

 

 

Maeckt ons van u gebed deelachtigh.

 

Ghy zijt toch onse Patroners;

35

End' in 't voorbidden krachtigh,

 

Als wijse Maeghd', en Martelers.