Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

[p. 46]

Sinte Isidorus, patroon vande Lant-bouwers, IV Aprilisaant.

Stem: Tobias tot sterven genegen

Door 't bidden ginck noyt tijd verloren:
Sprack Isidoor, Gods uytverkoren,
Wanneer sijn Heer
Hem hinder dede
Aen sijn ghebeden.

Den goeden knecht had om te leven
Hem in een bou-mans dienst begheven.
Hy wrocht, maer socht
Den dienst der Kercken
Voor all' sijn' wercken.

Waer over 't Heerschap seer verbolghen
Gingh Isidorum eens vervolghen,
Maer vand hem 't land
Wel flucks gaen eeren,
Naer sijn begheeren.

Drie ploeghen sagh hy even wacker
Gaen drijven over sijnen acker,
Daer van den Man
Verbaest ghelaten
Wierd boven maten.

Wie sie 'k daer, riep hy, vriend des Heeren,
Gaen ploeghen met soo witte kleeren?
Bid vry, 'k sal dy,
O Isidore,
Niet meer verstoren.

Het waren Eng'len - wildy 't sinnen -
Die hem den tijt weer holpen winnen,
Tot merck dat Kerck,
Noch Mis, noch Metten
Geen werck en letten.

Hier mee leeft eeuwigh Isidore,
En doet ons volghen op uw' sporen!

[p. 47]

 

't Ghebed windt met

 

De handen t'samen

35

Den Hemel. Amen.