Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

[p. 249]

2022. Schorriemorrie,

d.i. samenraapsel, gepeupel. De oorsprong van dit woord is onzeker. Hoogstwaarschijnlijk is het afkomstig uit het Oosten. In de Oost-Europeesche talen tenminste komen woorden voor, die zeer veel op het onze gelijken en in beteekenis vrijwel overeenkomen. Zoo bestaat er een perzisch-Turksch woord sjurmur, dat vertaald wordt door confusion, tumulte; Albaneesch sjirimiri, Servisch sjuriburi, sjurumuru, Sloweensch cjurimuri, Russisch sjurymury, die alle beteekenen: alles door elkander, onverstaanbaar, verward gepraat. In de Spaansche woordenboeken: churriburri, ‘persona baja’ en ‘concurso de esta especie de gente’. Zie Tijdschrift XVI, 240. Het woord komt sedert het laatst der 17^de eeuw voor. Vgl. H. Sweerts, Koddige en Ernstige Opschriften, 1709 (2^de druk), III, 26: Als schorri-morri loopt met nieuwe haring om; C. Wildsch. III, 331; Br. v. B. Wolff, 205: Want zie, men heer, ik ben van geen schorrimorri, risken risken, haksken paksken; Huydecoper op Stoke II, 144; Tuinman I, 204: t Is schorremorre van volk; fri. skoaremoare. Een verkorte vorm is schorem (zie Menschenw. 8; Jord. II, 32; 335; Twee W.B. 172; Kalv. II, 149; Sjof. 202; Nw. School II, 276: Onder ons gezegd, zijn die meisjes, ondanks de opvoeding bij de model-juffrouw, een zootje schorem¹⁾). Als adjectief in Landl. 15: Zoo'n schoreme nacht-boot, vanwaar weder schoremerd (in Prol. 18).

1) Bij Voorzanger en Polak, 268 wordt schorem vergeleken met sheqorim, arm, slecht, leugen.