1130. Hij is van den ketting,
d.w.z. hij is uitgelaten van vreugde; eig. gezegd van een hond, die losgelaten en van den ketting bevrijd is. In de 18de eeuw bestond de zegswijze uit de ket zijn, o.a. te vinden in de Vermakelyke By-een-komst ofte seltzaam Coffi-praatje, Amsterdam, 1701, bl. 10: Hoe benje zo vrolik juffrou Clara, benje heel uyt de ket? Vgl. het Groningsch oet de ket wezen, vreugdedronken, uitspattend vroolijk, vooral van kinderen; in het Oostfri.: hê is nët as 'n hund, de ût de kette kumd (Molema, 197; 532; Eckart, 223; Dirksen I, 78: ût de kette wesen, ausgelassen sein). In 't fri. hy is fen 't ketting, 't keatling; hy is fen 't sjoar (tuier); syn. ut 'e bân springe; hd. auszer Rand und Band sein. Vgl. no. 151.
Auteursrecht onbekend