Wat haren crych rustinge is,
Dat XXVIII. Capittel.
SY hebben flistboghen, ende die spijtsen oft hoorenen sijn ghemaeckt van beenen ende herde weeren die sy scharp wetten, ende daer op binden, sy makense oock van visch tanden die welcke men heet Tiberaun, worden inder zee geuanghen ooc nemen sy cattoen oft boomwolle menghelense met was, bindent bouen aen die pijlen, steken dan dat vier daer in, dat sijn haer vier pijlen, si maken oock schilden van boomschorssen ende anderen wilden dieren snijen. Sy grauen oock scharpe doornen gelijc als hier minckijsers Ick heb oock van haer ghehoort maer niet gesien, dat als sijt doen willen dat si haer vianden wt de vasticheyden ende sterckten wel connen verdrijuen met peper, in dier manieren die welcke daer wast. Sy wouden groote vieren maken als dye wint waeyde, ende worpen dan vanden peper eenen hoop daer in, als den dump tot haer inde hutten sloech moesten sy haer ontwicken, ende ic geloefs wel, want ich eens metten Portugaloisers in een prouincie des lants Brannenbuycke ghenaempt, als voor verhaelt is, daer bleuen wi met een schip opt drooghe in een Reuier ligghen want die vloet was ons ontgaen, doen worpen sy veel droochs stroys tusschen dat schip ende den oeuer meynden ons oock metten domp vanden peper
Auteursrechtvrij