Wat des wijfs off der vrouwen zieraet is.
Dat XVII. Capittel.
DIe wijfs schilderen haer int aensicht ende ouer dat ganse lijf oock opte voergeseyden maniere alsoo haer die mans schilderen, maer sy laten dat hayr lanck wassen also oock ander wijfs, sy en hebben sonderlick geenen zieraet dan inden ooren hebben sy gaeten daer hanghen sy dingen in ende syn ontrent een span lanc, ront ontrent eenen duym dic, heeten op haer sprake nambibeya, makent van zeeslecken, Mattepu genaempt, haer namen syn na vogelen, visschen, vruchten der boomen geheten, en hebben vanden ionckheydt op maer eenen naem, maer so mennige slaue die mans doot slaen, soo menige namen geuen haer die wijfs oock. Als die een den anderen luyst die luysen eten sy, ick hebse dickwils gevraget waerom dat syt doen, soo seydense het waren hare vyanden, etense vanden hoofde ende willen hen aen haer wreken, daer en syn geen besondere vroevrouwen, Als een wijf in barens noot is loopt daer toe wie datter na by is, beyde man ende wijf. Ick hebse sien ghaen omtrent den vierden dach na datse ghebaert hadden. Sy droegen haer kinderen opten rugge in keuien van catoen garen ghemaeckt, doen haren arbeyt met huy, die kinderen slapen en syn wel te vreden hoe sy met haer bucken oft oprechten.
Auteursrechtvrij