Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Hoe ic te Diepen in des hooftmans huys des schips Belette gheuoert werde daer hi de huysweert ende ouerste was de welcke voor ons wt Brasilien gereyst was ende noch niet comen.
Dat. LIII. Capittel,

DAt voorseyde schip Maria Belete genaemt was van Diepen, ende daer in was die taelspreker ooc, die den wilden beual datse my eten souden ende die ghene die my niet mede in

[fol. H5v]

haren boot nemen en woude als ic den wilden ontliep, ende haer hooftman was die selue die den wilden eenen Portugaloyser gegeuen hadde om te eeten, na dat hy hem syn schip genomen hadde, dese al tsamen waren voor ons op de reyse om wederom in vranckrijck te varen, ende en waren met haren schepe belette ghenaemt noch niet te lande comen, als ic daer quam, hoe wel sy na die reeckenschap van dat schip wattauilla, dwelck my van den wilden docht, drie maenden voor ons souden comen syn. Deser seluer lieden wijfs ende vrienden quamen by my, ende vraechden my oft icxse niet vernomen en hadde, ick seyde, Seer wel heb icxse vernomen, daer syn een deel godloose lieden int schip sy syn waer sy willen, ende vertelden haer hoe datter een van haerlieden onder den wilden geweest was die oock int schip was, die den seluen wilden beuolen hadde datse my eeten souden, maer nochtans heeft my die almoeghende Godt behoedet, ende seyde haer voort, hoe dat sy met haren boot by de hutten geuaren waren, daer ic in was, ende hadden den wilden peper ende meercatten af gemangelt ende hoe dat ick den wilden ontloopen was, ende tot haer by den boot geswommen was, maer dat sy my niet en hadden willen innemen, ende hebbe daer om moeten aent lant swemmen onder den wilden het welcke doen ooc eenen groten hartzweer was, ende dat sy den wilden eenen Portugaloyser gegeuen hadden om te eeten, het welcke die wilde ooc deden ende hoe dat sy my geensins geen genade en hadden willen doen, oft bewijsen daer door sie ick nu ooc wel dat het de lieue God so goet met my gemeint heeft, dat ic (God sy lof) voor haer hier ben om v lieden die nieuwe tijdinge te brengen. Sy mogen

[fol. H6r]

noch comen als sy konnen, maer ic wil v een Propheet syn, dat sulck ongenadicheydt ende tyranuys die sy daer int lant aen my gedaen hebben, dwelck haer Godt vergeuen wil, en sal onghestraft niet bliuen, het sy int cort oft int lange, want het was blijckelijck ende goet te syn dat in my selue de Here Godt inden Hemel ontfermherticheyt getoont heeft, noch seyde ick voort, hoe wel dat dien op de reyse gegaen was die my vanden wilden gecocht hadden, also dat oock de waerheyt is, want God gaf ons goeden wint, ooc goeden visch wter diepte vander zee. Sy hielden haer qualijcken ende meynden wat my dochte, oft sy oock noch voor handen oft leuende waren.

Ende om dat ick haer niet heel quaden troost geuen en soude, soo seyde ick, Sy souden noch mogelijck comen moeghen, hoe wel dat den meesten hoop ende ic anders niet rekenen coste dan dat sy metten schepe verdroncken ende bleuen waren.

Na alle dese woorden so schiet ick van haer, ende seyde sy souden den anderen weten laten oft sy quamen. Godt hadde my geholpen, ende dat ic daer geweest hadde, van Diepen voor ic met een schip na Londen in Engelant, ende daer was ick sommige dagen, Daer na uoor ick van Londen in Zeelandt, ende van daer na Antwerpen. Alsoo heeft my die almoegende Godt (wien oock alle dinck mogelijck is) wederom in myn Vaderlandt gheholpen. Hem sy eewelijck lof prijs ende eere van eeuwicheyt tot eeuwicheyt Amen.