Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Hoe sy metten geuangenen om gingen als sy wederom thuys trocken.
Dat xlij. Capittel.

HEt was twee grote mijle weechs vanden lande inder zee daer sy geuangen werden, sy haesten haer opt haestichste dat sy costen

[fol. G5r]

weder nae dat lant, om haer weder te legeren daer wy dien nacht te voren laghen, als wy nv by dat lant te Meyenbipe quamen, wast auont dat die sonne onder gaen woude, daer leiden sy die geuangenen aen yeghelijck in syn hutte, maer die seer gewont waren trocken sy aent lant, ende sloegense voort doot, ende snendense op haer maniere in stucken, ende braden dat vleesch. Onder die de dien nacht gebraden werden, waren twee Mammelucken die welcke Christenen waren, die een was een Portugaloiser, Georgio Ferrero genaempt een hooftmans sone, den welcken hy ghecregen hadde van een der wilder vrouwen. Die ander heet Ieronimus, den seluen hadde een wilde geuangen de wt onse hutte was daer ick in was, ende synen name was Parwa, die selue breet den Ieronimus (God heb syn siele) was Diego de Prage maechschap. Den seluen auont als sy haer ghelegert hadden, ginc ick in die hutten daer sy beide de broeders in hadden met haer te spreken, want het waren mijn goede vrienden te Brikioka daer ick geuanghen wert, doen vraechden sy my of sy oock geten souden worden, Ick seyde haer, dat sy dat moesten stellen in den wille des hemelschen Vaders, ende synen lieuen Soene Iesu Christi des gecruysten voor onse sonden, in wiens name wy ghedoopt syn met hem inden doot, den seluen geloue ic ooc dat hy my so lange behoet heeft onder haer, ende wat die almachtige Godt met ons aen staet, daer met moeten wy te vreden syn.

Voort vraechden my beyde de gebroeders hoe dat met haren neue Ieronimus was, Ick seyde haer: hy lach by den viere en brect, ende daer was alrede een stuck van des Ferrero soon geten, dat

[fol. G5v]

hijt ghesien hadden, doen weenden sy, ick troostese weder ende seyde haer, sy wisten wel dat ick acht maent oft daer ontrent onder haer geweest was, ende dat Godt my bewaert hadde, dat sal hi met v oock doen, betrout hem. Voort seyde ic, het soude my met recht meer ter herten gaen dan v, want ick ben wt vreemde landen, ende den schrickelijcken handel van dien lieden niet gewoon, ghy syt hier op getogen ende geboren. Ia meynden sy, ic was soo inder ellende verhart, ic en achtent niet meer. Als ick nu inde reden met haer was, hieten my die wilden van haer gaen in mijn hutte ende seyden wat ick daer so lange reden met haer hadde, ende het deerde my dat ick moste van haer gaan, ende seyde haer dat sy haer gantselijcken inden wille des Heren geuen moesten, sy saghen wel wat wy al ellende ende armoede in dit jammerdal hadden Sy seyden sy en haddens noit so wel versocht als mi, ende meynden sy waren Godt doch eenen doot schuldich, sy wouden oock des te vrolicker steruen ter wijlen ick oock by haer was, Daer mede ginc ick wt haerder hutten, ende ginck door den gantschen leger, ende besach de gevangenen, Ick ghinck so alleen, ende niemant en achte op my, ende hadde de reyse wel connen ontlopen, want ick was by een eylant Meyenbipe genaemt, dwelck omtrent thien mijlen weechs van Brikioka is, maer liet om den geuangenen Christen wille, van den welcken noch vier leuendich waren, Want ick dacht ontlope ick haer, so worden sy toornich ende slaen die selue dan terstont doot, ende in middelen tijden mach ons Godt al te samen met malcanderen bewaren, ende dacht also by haer te blijuen ende haer te troosten, also ick oock dede, Ende die wilde wa-

[fol. G6r]

ren my seer gunstich, om dat ick haer te voren geseyt hadde op auontuere, die vyanden sullen ons tegen comen alsoot nu oock geuiel, ende seyden: Ic waer beter Propheet dan haer Markaya.