Uvaerachtige Historie ende beschrijuinge eens Landts in America gheleghen, wiens inwoonders Wilt, Naect, seer godtloos, ende wreede Menscheneeters zijn

Hoe die crancke Coninck Ipperu wasu wederom thuys quam.
Dat XXXIIII. Capittel.

ENde na sommige daghen quamen sy alle met malcanderen cranc wederom thuys ende doen liet hy my in syne hutte leyden ende seyden my hoe datse alle gader siec waren worden, ende ick haddet wel geweten, want hy gedacht noch wel dat ick geseyt hadde dat de mane gram was ouer zijn hutten. Als ick de redenen van hem hoorde, dacht ick by my seluen dat dat wt de voorsienicheyt Gods moeste gheschiet sijn dat ick des auonts (als voor verhaelt is) vander mane ghesproken hadde. Het was my een groote vruecht, ende ick dachte, heden is God met my.

Doen seyde ic hem voort, het was waer, om dat hy my eten woude, ende ic en was sijn vyant niet daerom quam hem dat ongeluck. Doen seyde hy men en soude mi niet doen, waert sake dat hi weder op quame. Ic en wiste niet hoe ick God best bidden soude. Ick dachte comen sy wederom tot hare ghesontheyt so dooden sy my euen wel, steruen sy dan, so sullen die ander segghen, Laet ons hem dooden, eer meer onghelucx om sijnent wil coempt, also sy oock al reede begosten te segghen Ic gaft God op, maer hy badt mi al euen seer dat sy doch mochten ghesont worden. Ic ghinck om haer henen, ende leyde haer die handen opt hooft dwelck sy also van my begeerden. God en wouts also niet hebben, sy begosten te steruen, want eerst sterf haer een kint, daer sterf sijn moeder een ou-

[fol. F1v]

de vrouwe, die de croesen ghereet maken woude daermen den dranck in maken woude om my te eeten. Na sommighe dagen sterf hem een broeder daer na weder een kint, ende noch eenen broeder die welcke te voren my die nieuwe tijdinghe brocht als voor dat sy cranck waren worden. Als hy nu sach dat syn kinderen, sijn moeder ende broeder doot waren, hadde hy sorge dat syn vrouwen ooc steruen souden, daerom seyde hy tot mi, ic soude mijn Godt seggen dat hy nu den tooren varen liet dat hy mocht leuendich blijuen. Ick trooste hem heerlicken ende seide, hy en soude geen noot hebben, maer dat hy niet en gedachte als hy op quame, dat hy my dan doden woude. Doen seyde hy neen, ende beual dien van synder hutten dat sy my geen spot aen en deden, oft en dreychden te eten. Hy bleef euen wel noch een tijt lanck sieck, maer hy wert wederom gesont, ende van zijnder vrouwen eene, die welcke oock cranck was, maer daer storuen ontrent acht van synen vrienden, ende andere meer die welcke mi oock groot leet gedaen hadden. So waren daer noch twe ander Coningen wt twee andere hutten, die eene. Vratinge Wasu, ende die andere Kenrimakui genaemt Vratinge wasu hadde gedroomt, Ic was voor hem comen ende hem geseyt, hy soude steruen, ende hy quam des morgens vroech tot my ende claechdet my. Ick seyde neen, hy en soude geen noot hebben, maer dat hy oock niet en dachte my te dooden noch raet daer toe en gaue. Doen seyde hy neen, Terwijlen die my geuangen hadden my niet en doden, so en woude hi my oock niet schadelijc zijn, ende al doden sy my, so en woude hy van my niet eeten. Desgelijcx die ander Coninc Kenrimaeni hadde ooc eenen droom

[fol. F2r]

van my gedroomt, dat hem oock seer verschricte die selue riep my ooc in syn hutte, ende gaf my teten, daer na claechde hijt my, ende seyde, hy was eens ten crijch geweest, ende hadde eenen portugaloiser geuangen ende met synen handen doot geslaghen, ende daer af so veel geten dat hem die borst daer noch gebreckelijck af was, ende hy en woude van ghenen meer eeten, so was hem nu eenen schrickelicken droom van my ghedroomt, dat hy oock meinde hi soude steruen, ick seide hem ooc ten soude geen noot syn maer dat hy geen menschen vleesch meer en ate. Oock die oude wijfs inder hutten herwaerts ende derwaerts, die my oock veel leets gedaen hadden met grijpen ende slaen, ende dreygen te eten, die hieten my daer na Scheraeire, dat is mijn sone, en laet my toch niet steruen, dat wy so met v om gingen wy meynden dat ghy een Portugaloeser waert, ende op die syn wy seer gram, oock hebben wy wel sommige portugaloesers ghehadt en geten, maer haren Godt en wort soo toornich niet als uwen Godt, daer door sien wy wel dat ghy geen Portugaloeser en mocht zijn. Soo lieten sy my daer een tijtlanck gaen, sy en wisten niet wel hoe syt met my hadden, oft ic een Portugaleusers oft Francoys ware. Sy hadden oock wel portugaleusers ghesien, maer die hadden al ghemeenlick swerte baerden. Ende na dien verschricken als die een mijn heer op quam, en seyden sy my van gheenen eeten meer, maer sy verwaerden my al euen wel, ende en wouden my niet alleen laten gaen.